Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi S. W. na akt Starosty z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt Starosty ; II. uznaje obowiązek Starosty dokonania na rzecz S. W. zwrotu kwoty 425 zł (czterystu dwudziestu pięciu złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego marki Mitsubishi Carisma o numerze rejestracyjnym[...]; III. zasądza od Starosty na rzecz S. W. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 20 maja 2013 r. S. W. wystąpił do Starosty [...] z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część wniesionej w dniu 25 sierpnia 2005 r. opłaty za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Wnioskujący uzasadnił swoje roszczenie niezgodnością przepisów, które stanowiły podstawę pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu, z Konstytucją i z prawem wspólnotowym, co zostało potwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119) oraz postanowieniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie C-134/07 (Dz. Urz. UE z 2008 r. Nr C 64, s. 15/1).
W odpowiedzi na powyższe wystąpienie, udzielonej pełnomocnikowi skarżącego pismem z dnia 5 sierpnia 2013 r., Starosta [...] odmówił zwrotu określonej przez wnioskującego części opłaty za wydanie karty pojazdu. Organ wyjaśnił, że opłata została pobrana na podstawie obowiązującego wówczas § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310, dalej powoływanego także jako "rozporządzenie z 2003 r."), a więc aktu należącego do źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wiążącego organ administracji publicznej.
Organ wskazał, że Trybunał Konstytucyjny orzekając wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie sygn. akt U 6/04 o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia równocześnie orzekł, że przepis ten traci moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 r., a więc wyrok ten wywierał skutki prawne na przyszłość. Organ wskazał, że jeżeli Trybunał biorąc po uwagę wszystkie chronione wartości decyduje się na utrzymanie w mocy przepisu sprzecznego z ustawą, umową międzynarodową lub Konstytucją, oznacza to, że tak długo jak przepis obowiązuje, żadnemu zachowaniu, do którego przepis odnosi się, nie można przypisać cechy bezprawności. Z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego wynika, że przyczyną odroczenia w czasie utraty mocy obowiązującej rozporządzenia było uwzględnienie skutków finansowych dla powiatów.
Pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. pełnomocnik wnioskodawcy wezwał Starostę [...] do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie stwierdzenia uprawnienia wnioskodawcy do otrzymania zwrotu części opłaty w kwocie 425 zł.
Starosta [...] w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 4 października 2013 r. podtrzymał wcześniej zajęte stanowisko w sprawie.
W skardze do sądu administracyjnego na akt Starosty [...] z dnia 5 sierpnia 2013 r. skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego aktu oraz uznanie obowiązku Starosty [...] dokonania na jego rzecz zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu, zarzucając:
1/ naruszenie przepisów postępowania, to jest art. art. 6, 7, 8 oraz 77 § 1 i 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej powoływanej jako K.p.a.).