Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka (spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Walentyna Długaszewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 maja 2016 r. sprawy ze skargi R M na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji nakładającej karę pieniężną za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Uzasadnienie.
Postanowieniem z dnia [...]r. Główny Inspektor Transportu Drogowego odmówił R przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...]
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że powyższa decyzja organu I instancji została doręczona stronie w dniu 24.02.2015 r. z prawidłowym pouczeniem o trybie i terminie wniesienia odwołania. Strona nadała odwołanie na poczcie w dniu 23.03.2015 r. a termin do wniesienia odwołania upływał z dniem 10.03.2015 r.
W dniu 24.04.2015 r. strona wysłała wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, który został przekazany przez organ I instancji organowi odwoławczemu w dniu 11.05.2015 r. W tym dniu organ II instancji wydał postanowienie stwierdzające uchybienie do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu wniosku strona podniosła, że decyzja organu I instancji została odebrana w firmie skarżącego przez upoważnionego pracownika a sam skarżący zapoznał się z nią po powrocie z urlopu ( w okresie 26.02.2015 - 9.03.2015 ) - w dniu 9.03.2015 r. Od tego momentu w ciągu przepisanych 14 dni strona wniosła odwołanie do organu.
W ocenie organu wniosek ten był niezasadny. Nie spełniono bowiem przesłanki z art. 58 kpa, gdyż strona nie wykazała braku winy w niedochowaniu terminu do uzupełnienia odwołania. Termin 14 dnia na wniesienie odwołania biegł od dnia doręczenia decyzji, czyli od dnia 24.02.2015 r.
W skardze do Sądu strona skarżąca podniosła, że organ naruszył art. 59,58 i 134 kpa.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż skarżący wyjeżdżając poza siedzibę firmy nie mógł przewidzieć, że przyjdzie do niej przedmiotowa decyzja organu I instancji. Osoba upoważniona do odbioru korespondencji to domownik, który nie zna się na obowiązujących terminach sądowych. Osoba odbierająca przesyłkę błędnie wpisała jako datę odbioru dzień 10.03.2015 r.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i powołując się na argumenty zawarte w uzasadnieniu skarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :
Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.) sąd w zakresie swej właściwości sprawuje kontrolę zaskarżonych decyzji pod względem ich zgodności z prawem materialnym, przepisami postępowania oraz procedowania organu przed wydaniem decyzji.
Stosownie do art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ), dalej p. p. s. a., w postępowaniu przed sądem obowiązuje zasada oficjalności, w myśl Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną. Zobowiązany jest jednak do wzięcia z urzędu pod uwagę wszelkich naruszeń prawa, w tym także niepodnoszonych w skardze. Granice rozpoznania skargi są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań organów podatkowych, a z drugiej poprzez zakaz pogarszania sytuacji prawnej skarżącego - zakaz reformationis in peius.