Dnia 15 stycznia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Szymon Widłak ( spr.) Protokolant: st.sekr.sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi Rady Miasta L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w P. z dnia [...] października 2013r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenie wysokości tej opłaty i stawki opłaty za pojemnik I. oddala skargę, II. zwraca skarżącej Radzie Miasta L. kwotę 300 (trzysta) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego.
Na mocy uchwały nr XXXIII/204/2013 Rady Miasta Luboń z dnia 13 czerwca 2013 r. Miasto Luboń wystąpiło ze Związku Międzygminnego "Centrum Zagospodarowania Odpadów SELEKT" z siedzibą w Czempiniu, ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2013 r. W związku z powyższym Rada Miasta Luboń podjęła uchwały niezbędne do właściwego funkcjonowania od 1 stycznia 2014 r. nowego systemu gospodarowania odpadami komunalnymi na terenie Miasta Luboń, w tym istotną w niniejszej sprawie uchwałę nr XXXV/213/2013 z dnia 12 września 2013 r. w sprawie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty i stawki opłaty za pojemnik.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu uchwałą nr 20/1111/2013 z dnia 2 października 2013 r. stwierdziło nieważność postanowień § 1 pkt. 4, § 9 oraz § 10 uchwały nr XXXV/213/2013 Rady Miasta Luboń z dnia 12 września 2013 r. w sprawie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty i stawki opłaty za pojemniki, z powodu niezgodności z przepisami prawa.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego Kolegium RIO w Poznaniu podniosło, że powyższą uchwałą Rada Miasta Luboń określiła między innymi zwolnienia przedmiotowe od opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi (§ 1 pkt. 4 tejże uchwały), obowiązujące na terenie Miasta Luboń od dnia 1 stycznia 2014 r. Zwolnienia te zostały uregulowane w § 9 uchwały nr XXXV/213/2013, zgodnie z którym wprowadza się następujące zwolnienia przedmiotowe od opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi: 1) w przypadku właścicieli nieruchomości dokonujących kompostowania odpadów zielonych zgodnie z regulaminem utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Luboń opłata za gospodarowanie odpadami określona na podstawie uchwały podlega obniżeniu w miesięcznych wysokościach wskazanych w pkt. 1 tegoż § - w przypadku gospodarstw domowych zamieszkałych przez określoną tam liczbę osób; 2) w przypadku właścicieli nieruchomości, którzy samodzielnie wyposażają nieruchomość w pojemniki przeznaczone do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości spełniające wymagania określone w regulaminie utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Luboń, opłata za gospodarowanie odpadami określona na podstawie uchwały podlega obniżeniu w miesięcznych wysokościach, za każdy pojemnik, wskazanych w pkt. 2 tegoż § - w przypadku pojemników o określonej tam pojemności albo określonego typu.
Kolegium RIO w Poznaniu wskazało, że zwolnieniem przedmiotowym jest definitywne, a więc ostateczne, wyłączenie określonej kategorii przedmiotów z opodatkowania. Analiza postanowień § 9 badanej uchwały wskazuje - zdaniem Kolegium - że Rada Miasta Luboń wprowadziła na terenie Gminy Luboń obniżone stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla określonych grup właścicieli, a więc ulgi - do czego nie miała prawa w świetle art. 6k ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 391 ze zm., zwanej dalej: "u.c.p.g."). W ocenie Kolegium, Rada Miasta Luboń mylnie nazwała określone przez siebie regulacje mianem zwolnienia przedmiotowego, a sama redakcja tego fragmentu uchwały budzi wątpliwości. Nie wiadomo bowiem czy podana kwota jest kwotą obniżki, czy tyle wynosi stawka opłaty po zastosowaniu obniżki. Kolegium wskazało przy tym, że zgodnie z § 6-8.1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2002 r. Nr 100, poz. 908), przepisy prawne redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy. Zdania w ustawie redaguje się zgodnie z powszechnie przyjętymi regułami składni języka polskiego, unikając zdań wielokrotnie złożonych. W przepisie prawnym należy posługiwać się poprawnymi wyrażeniami językowymi, w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu. Z powodu niezgodności ze wskazanymi przepisami regulacji zawartych w § 9 uchwały, w ocenie Kolegium, zbędny jest w niej zapis zawarty w § 1 pkt 4.