Ustawodawca nie definiuje pojęcia "rażącego naruszenia prawa". W doktrynie jak i orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że należy je zdefiniować, jako naruszenie mające oczywisty charakter, przejawiające się w tym, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, istnienie tej sprzeczności da się ustalić poprzez proste ich zestawienie, a więc wówczas, gdy dochodzi do przekroczenia prawa w sposób jasny i niedwuznaczny. Z rażącym naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nie można utożsamiać każdego naruszenia prawa, a jedynie takie, które powoduje, że decyzja nim dotknięta wywołuje skutki prawne nie dające się pogodzić z wymogami praworządności (podobnie: J. Borkowski i inni. Komentarz 2008. Ordynacja podatkowa str. 955-957; wyrok NSA z dnia 12 października 2011 r. II FSK 736/10 dostępny w bazie orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie jest przy tym konieczne badanie sprawy co do jej istoty, gdyż z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia w momencie, gdy proste zestawienie treści decyzji z treścią przepisu wskazuje na ich wzajemną sprzeczność. Oznacza to, że rażące naruszenie prawa występuje w sytuacji, gdy orzeczenie wydane przez organ w sposób ewidentny odbiega od obowiązującej normy prawnej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1637/11; z dnia 18 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 534/08, CBOSA).
Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 t.j. z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegały grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015r., poz. 520 t.j. z późn. zm.) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Dane zawarte w przywołanej ewidencji mają zatem pierwszorzędne znaczenie przy określeniu, któremu ze wspomnianych podatków będzie podlegał dany grunt - czy podatkowi od nieruchomości, czy też podatkowi rolnemu.
Na gruncie kontrolowanej sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. w decyzji z dnia [...] listopada 2013 r. rażącego naruszenia prawa, o którym stanowi art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, doszukuje się w oczywistej, zdaniem tego organu, sprzeczności pomiędzy rozstrzygnięciem zawartym w decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. Prezydenta Miasta P. a art. 1 ustawy o podatku rolnym. W ocenie Sądu, przy wydaniu decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. Prezydent Miasta P. nie dopuścił się jednak rażącego naruszenia powyższych przepisów.
Prezydent Miasta P. w decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. wskazał, że wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego dokonano na podstawie danych wynikających z ewidencji podatkowej, a w podstawie prawnej decyzji powołano m.in. art. 1 ustawy o podatku rolnym. Ewidencja podatkowa nieruchomości, zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o podatkach lokalnych i opłatach (Dz. U. z 2014 r., poz. 849 t.j. ze zm.) prowadzona jest dla potrzeb wymiaru i poboru podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego i podatku leśnego i zawiera dane o podatnikach i przedmiotach opodatkowania, w tym w szczególności dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków (por. art. 7a ust. 2 ww. ustawy). W tych okolicznościach nie można również organowi podatkowemu skutecznie zarzucić rażącego naruszenia art. 21 ust. 1 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne. W ocenie Sądu nie można uznać, że treść wydanej przez ten organ decyzji podatkowej pozostawała w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z normą prawną wynikającą z tej regulacji, skoro z decyzji tej jednoznacznie wynika, że przy wymiarze podatku rolnego i podatku od nieruchomości organ podatkowy, co najmniej pośrednio, to jest poprzez ewidencję podatkową nieruchomości, uwzględnił dane z ewidencji gruntów i budynków, a jednocześnie nie wynika z niej w żaden sposób, aby podstawę wymiaru tych podatków stanowiły jakiekolwiek inne dane (np. okoliczności faktyczne wskazujące na to co faktycznie znajduje się na gruncie albo w jakim charakterze jest on wykorzystywany) z całkowitym pominięciem danych z ewidencji gruntów i budynków. W konsekwencji nie można przyjąć, aby przy wydaniu decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. Prezydent Miasta P. dopuścił się rażącego naruszenia art. 21 ust. 1 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne. Tym samym nie może być mowy o rażącym naruszeniu art. 1 ustawy o podatku rolnym. Organ podatkowy dokonał bowiem wymiaru podatku rolnego w stosunku do przedmiotowego gruntu o powierzchni 0,1013 ha na podstawie danych zawartych w ewidencji podatkowej, gdzie przedmiotowy grunt był właśnie w ten sposób sklasyfikowany. O zmianie przeznaczenia gruntu organ podatkowy dowiedział się dopiero w 2012 r., po otrzymaniu zawiadomienia z GEOPOZ.