Dnia 30 czerwca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Walentyna Długaszewska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 czerwca 2020r. przy udziale sprawy ze skargi Miasta [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] kwietnia 2020r. nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oddala skargę
Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda Wielkopolski, na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), dalej: "u.s.g." orzekł o nieważności § 4 ust. 2 i ust. 3 uchwały nr 311 Rady Miasta Konina z 26 lutego 2020 r. w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego ze względu na istotne naruszenie prawa.
W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego przedstawiono następujące uzasadnienie faktyczne i prawne.
Uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 u.s.g. w zw. z art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U z 2018 r., poz. 2068 ze zm.), dalej: "u.d.p.", stanowiąc m. in. że:
1. dla reklam świetlnych i podświetlanych stawkę opłaty określonej w ust. 1 pkt 2 podwyższa się o 50% (§ 4 ust. 2 uchwały),
2. dla reklamy i obiektów reklamowych umieszczonych przez Miasto Konin ustala się stawkę opłaty za każdy dzień zajęcia 1 m˛ pasa drogowego w wysokości 0,01 zł (§ 4 ust. 3 uchwały).
Powyższe przepisy uchwały podjęto z przekroczeniem upoważnienia określonego w art. 40 ust. 8 i ust. 9 u.d.p. W tym ostatnim przepisie wyczerpująco określono przesłanki różnicowania wysokości stawek opłat. Stanowi on, że przy ustalaniu stawek, o których mowa w art. 40 ust. 7 i 8, uwzględnia się:
1) kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty;
2) rodzaj elementu zajętego pasa drogowego;
3) procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni;
4) rodzaj zajęcia pasa drogowego;
5) rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym.
Nie można zatem różnicować wysokości stawek opłat ze względu na inne, niewymienione w tym przepisie przesłanki, jak umieszczenie reklamy świetlnej i podświetlanej czy rodzaj podmiotu, który umieścił reklamę.
W skardze zarzucono rozstrzygnięciu nadzorczemu naruszenie:
I. przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy:
1. art. 91 ust. 1 u.s.g. przez jego błędne zastosowanie i wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego w sytuacji, gdy uchwała ma oparcie w przepisach prawa, wskutek czego nie narusza go w istotny sposób;
2. art. 8 § 1 i 2 w zw. z art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256), dalej: "K.p.a.", w zw. z art. 91 ust. 5 u.s.g. przez ich pominięcie i niezastosowanie zasady:
a) nieodstępowania bez uzasadnionej przyczyny od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym, jako że dotychczasowe uchwały Rady Miasta Konina identycznie określały stawki opłaty za umieszczenie reklamy świetlnej i podświetlanej, a nie były kwestionowane przez organ nadzoru;
b) pogłębiania zaufania i prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej;
II. przepisów prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy:
1. art. 40 ust. 9 pkt 5 u.d.p. przez jego błędna wykładnię i uznanie, że Rada Miasta Konina nie może ustalić podwyższonej stawki opłaty z uwagi na rodzaj urządzenia - reklamę świetlną i podświetlaną;