W okolicznościach niniejszej sprawy Zakład stwierdził, że w przypadku skarżącej nie zachodziły przypadki całkowitej nieściągalności, o których mowa w art. 28 ust. 3 ustawy o s.u.s. Organ wykazał przy tym, że zobowiązana nie zgłaszała wniosku o ogłoszenie upadłości, nie było również prowadzone wobec jej firmy postępowanie likwidacyjne. Wysokość zadłużenia znacznie przekracza koszty upomnienia, żaden z organów egzekucyjnych nie stwierdził całkowitej nieściągalności i jest oczywistym, że w postępowaniu egzekucyjnym istnieje możliwość uzyskania kwoty wyższej od wysokości wydatków egzekucyjnych. Ponadto organ wskazał, że zobowiązana posiada 67 udziałów w spółce B o łącznej wartości 33.500,00 zł, w związku z czym Zakład podjął działania zmierzające do zabezpieczenia wierzytelności ZUS na tym składniku majątkowym. Powyższe nie było przy tym kwestionowane przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym ani sądowym oraz nie budzi wątpliwości w świetle zgromadzonego materiału sprawy.
Nie ulega także wątpliwości na tle zgromadzonego materiału sprawy i nie było również kwestionowane przez skarżącą, że w sprawie nie można mówić o zaistnieniu przesłanek z § 3 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ww. rozporządzenia, ponieważ zobowiązana nie prowadzi już działalności gospodarczej i nie wykazała, że jej zaprzestanie nastąpiło wskutek klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia, jak również nie wykazała własnej przewlekłej choroby czy konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny uniemożliwiającej jej uzyskiwanie dochodów pozwalających na opłacenie należności.
Domagając się umorzenia należności skarżąca nawiązywała natomiast do przesłanki z § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, powołując się na trudną sytuację materialną i rodzinną. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie stwierdził zaistnienia również tej przesłanki w niniejszej sprawie, a stanowisko to - w ocenie Sądu także jest prawidłowe. Wbrew zarzutom skargi zostało ono poprzedzone wyczerpującym ustaleniem i analizą wszystkich istotnych okoliczności w zakresie sytuacji osobistej i majątkowej skarżącej. Przy czym organ dokonał odmiennej aniżeli domagała się skarżąca oceny tychże okoliczności w świetle powyższej przesłanki umorzenia. W ocenie Sądu wnioski poczynione przez organ nie budzą zastrzeżeń z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego, wobec czego nie można mówić o zarzucanym w skardze naruszeniu prawa, polegającym na przekroczeniu granic uznania administracyjnego. Należy zauważyć, że organ wziął pod uwagę podnoszone przez skarżącą okoliczności, że aktualnie pozostaje ona bez pracy i w związku z tym nie otrzymuje żadnych dochodów, a na jej utrzymaniu i pod jej pieczą pozostaje także aktualnie ośmioletnia córka. Jednocześnie jednak organ zauważył, że w bieżącym utrzymaniu skarżącej pomagają rodzice oraz mąż, który prowadzi działalność gospodarczą, wobec czego nie można mówić o zagrożeniu dla egzystencji skarżącej i jej rodziny. Skarżąca nie wykazała przy tym żadnych trudności w regulowaniu bieżących opłat związanych z utrzymaniem czy konieczności korzystania z pomocy społecznej. Ponadto organ wskazał na okoliczność, że skarżąca jest osobą młodą i w szczególności wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych ma możliwość podjęcia zatrudnienia, które umożliwi poprawę jej sytuacji materialnej, jak również spłatę zaległych należności. Natomiast powoływanych przez skarżącą okoliczności związanych z koniecznością sprawowania opieki nad ośmioletnią córką oraz zaangażowaniem w sprawy karne i karno - skarbowe (będące konsekwencją wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej) - wbrew twierdzeniom skarżącej - nie można uznać za okoliczności całkowicie wykluczające, a co najwyżej jako okoliczności przejściowo utrudniające podjęcie przez nią zatrudnienia. Przy czym nie sposób pominąć, że w szczególności kwestie związane z aktywnością zawodową i opieką nad dzieckiem są sprawami powszechnymi i ich rozwiązanie mieści się możliwościach skarżącej oraz jej męża. Również konieczność udziału w postępowaniach karnych czy karno - skarbowych nie pozbawia zupełnie możliwości podjęcia i wykonywania zatrudnienia, lecz stanowi okoliczność usprawiedliwiającą nieobecność w pracy na czas obowiązkowego stawiennictwa przed właściwymi organami. Ponadto organ zwrócił uwagę, że skarżąca posiada także udziały w spółce z o.o. o łącznej wartości 33.500 zł, w związku z czym podjęto również działania zmierzające do zabezpieczenia wierzytelności ZUS na tym składniku majątkowym. W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, że istnieje szansa poprawy sytuacji materialnej w przyszłości wobec braku obiektywnych okoliczności uniemożliwiających podjęcie przez skarżącą zatrudnienia, choćby w niepełnym wymiarze, co uzasadnia uznanie, że możliwa będzie spłata zaległych należności w dłuższej perspektywie czasowej. Ponadto dodatkowe zabezpieczenie spłaty zaległych składek może stanowić ujawniony przez organ składnik majątkowy w postaci udziałów w spółce z o.o. W związku z powyższym jako uprawnione należy uznać stwierdzenie, że istnieją realne szanse na wyegzekwowanie zaległych składek, choćby w dłuższym okresie czasu i to bez zagrożenia dla egzystencji skarżącej i jej rodziny. Jednocześnie należy podkreślić, że instytucja umorzenia stanowi wyjątek od powszechnego obowiązku uiszczania należności publicznoprawnych, co oznacza, że jej zastosowanie powinno być ograniczone do nadzwyczajnych sytuacji. Tymczasem skarżąca nie wykazała, aby takie szczególne, wyjątkowe okoliczności zaistniały.
W tej sytuacji, jako że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, skarga podlegała oddaleniu, o czym orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270).