Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji
Sentencja

Dnia 31 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska (spr.) Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska WSA Małgorzata Górecka Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2018 roku przy udziale sprawy ze skargi K. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2017r. nr [...] II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego kwotę 320,- (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2017 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.) - k.p.a. , art. 4 pkt 3, 4 i 22, art. 5 ust. 1, art. 87 ust. 1 pkt 1, art. 92a ust. 1, 2 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1907 ze zm.)- dalej u.t.d. i lp. 1.1 załącznika nr 3 do u.t.d. utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z [...] stycznia 2017 r. o nałożeniu na K. J. kary pieniężnej w wysokości 8 000 zł.

W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego stwierdzono, co następuje.

W dniu 6 października 2016 r. w P. na drodze krajowej nr [...] skontrolowano kierowany przez P. Z. pojazd marki [...] nr rej. [...] wraz z przyczepą marki [...] nr rej. [...]. Okazał on kontrolującym wypis z zaświadczenia nr [...] na międzynarodowe przewozy na potrzeby własne i dotyczące kosztów odprawy celnej dokumenty związane z przewożonym z N. do R. motocyklem marki [...]. Wynikało z nich, że właścicielem motocykla jest zamieszkała w M. G. Z., która zakupiła motocykl w U. od firmy A.

K. J. w piśmie z 14 października 2016 r. wyjaśnił, że motocykl sprowadziła ze U. G. Z., stąd jej nazwisko widniało na dokumentach odprawy celnej. Stwierdził, że zakupił od niej ten motocykl, ale był on wadliwy, stąd odstąpił od umowy i pracownik strony 6 października 2016 r. przewoził go dla G. Z. Do pisma załączono kopię umowy z 30 września 2016 r. sprzedaży motocykla K. J.

W dniu 21 listopada 2016 r. przesłuchano w charakterze świadka G. Z. Zeznała, że 30 września 2016 r. sprzedała motocykl K. J., posiadającemu upoważnienie do wszystkich czynności związanych z wniesieniem opłat celnych. Na dowód sprzedaży sporządzono umowę, podpisaną przez G. Z. w późniejszym terminie. Świadek zeznała, że K. J. zadzwonił i zrezygnował z zakupu motocykla, dlatego umowę anulowano, a motocykl dostarczono świadkowi przez pracownika strony 6 października 2016 r.

Organ odwoławczy podniósł, że przewozem na potrzeby własne jest każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z art. 4 pkt 3 lit. a u.t.d. transport drogowy to również każdy przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do działalności gospodarczej, niespełniający warunków, o których mowa w pkt 4.

K. J. wykonywał przewóz pojazdem z ładunkiem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, co wynika z podpisanego bez zastrzeżeń protokołu kontroli, okazanego wypisu z zaświadczenia nr [...] na międzynarodowe przewozy na potrzeby własne, a także przekonania świadka G. Z., że upoważniła stronę do wszelkich czynności związanych z odprawą celną. K. J. wykonywał więc przewóz drogowy podlegający przepisom u.t.d.

Zgodnie z art. 4 pkt 4 lit. c u.t.d. jednym z warunków uznania przewozu drogowego za przewóz na potrzeby własne jest - w przypadku pojazdu załadowanego - aby rzeczy przewożone były własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane lub kupione.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Kara administracyjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego