Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda [...] decyzją z dnia 2 września 2008 roku, o Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podkreślono, iż z zebranego materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż odwołujący się opuścił i nie mieszka nadal w spornym lokalu. W tym zakresie za dowody organ uznał wniosek o wymeldowanie, informację z Komisariatu Policji w [...] oraz treść zeznania świadka W. W. Organ przyjął, iż sam odwołujący nie przeczy, że nie przebywa w spornym lokalu, jednocześnie nie podjął też skutecznych środków prawnych o przywrócenie naruszonego posiadania. Wojewoda [...] podkreślił też, iż nie przedstawił on wiarygodnych dowodów, które potwierdziłyby fakt jego zamieszkiwania.
R. A. skorzystał z prawa do zaskarżenia powyższej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze podniósł, iż w zaskarżonej decyzji nie odniesiono się do jego twierdzeń zawartych w odwołaniu i złożonych wniosków. Podkreślił, iż mieszkania nie opuścił dobrowolnie, ale nie może tam przebywać, gdyż nie ma kluczy a ponadto się boi. Nie został przez nikogo poinformowany o fakcie objęcia w posiadanie nieruchomości przez inną osobę, uważa, że podjął wszelki dostępne na tamtym etapie postępowania środki umożliwiające mu powrót do mieszkania, nadal zamierza je podejmować. Wejście do lokalu i zgromadzenie w innym pomieszczeniu jego rzeczy uważa za bezprawne, skutkujące tym, iż obecnie nie ma dachu nad głową.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji zajął stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.
Stanowisko zajął także pełnomocnik firmy "A" Sp. z o. o składając do akt pismo z dnia 23 marca 2009 roku. Wskazano w nim, iż to skarżący odmawiał wydania kluczy pomimo przysądzenia prawa własności uczestnikowi postępowania, stąd też nastąpiło w dniu 20 marca 2008 roku protokolarne objęcie nieruchomości we władanie. Dalej wywiedziono, iż skarżący nie przedstawił żadnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń oraz dokonuje subiektywnej i dowolnej oceny dowodów. O trwałym i dobrowolnym zerwaniu więzi z lokalem świadczyć mają wykonane zdjęcia oraz zeznania świadka W. W. Ponownie podkreślono, iż skarżący nie podjął jakichkolwiek czynności prawnych, które stwarzałyby mu realną szansę powrotu do lokalu. Pozostałe twierdzenia skarżącego są, zdaniem pełnomocnika uczestnika postępowania-gołosłowne i pozbawione mocy dowodowej.
Prokurator, który zgłosił swój udział w sprawie, na rozprawie w dniu 31 marca 2009 roku wniósł o oddalenie skargi, podnosząc między innymi fakt nie przedłożenia przez skarżącego jakichkolwiek dowodów przemawiających za przyjęciem jego stanowiska o pobycie w spornym lokalu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art.1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art.1§2 tej ustawy). Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art.3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwaną dalej p.p.s.a), w tym na decyzję organów meldunkowych.