Dnia 26 sierpnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Ireneusz Fornalik (spr) WSA Beata Sokołowska Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w P. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia [...] października 2008r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wzorów formularzy w podatku rolnym, leśnym i od nieruchomości stwierdza nieważność uchwały Rady Miejskiej w M. nr [...] z dnia [...] października 2008 roku w sprawie określenia wzoru formularza w podatku rolnym, leśnym i od nieruchomości w części załącznika nr 1 lit. L, załącznika nr 2 lit. H, załącznika nr 3 lit. F i załącznika nr 4 lit. G zawierającej oświadczenie o treści "uprzedzony/a o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 Kodeksu karnego oświadczam, że podane przeze mnie dane są zgodne z prawdą".
Prokurator Rejonowy w P., działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 5, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., zwanej dalej: "p.p.s.a.") wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na uchwałę Rady Miejskiej w M., nr [...] z dnia [...] października 2008 r. w sprawie określenia wzorów formularzy w podatku rolnym, leśnym i od nieruchomości w części obejmującej postanowienia załącznika nr 1 lit. L, załącznika nr 2 lit. H, załącznika nr 3 F i załącznika nr 4 lit. G w zakresie sformułowania "Uprzedzony/a o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 Kodeksu Karnego oświadczam, że podane przeze mnie dane są zgodne z prawdą."
Uchwale Prokurator Rejonowy zarzucił naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm., zwanej dalej u.s.g.), art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849, ze zm., zwanej dalej: "u.p.o.l."), art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381, ze zm., zwanej dalej: "u.p.r.") oraz art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 465, ze zm., zwanej dalej: "u.p.l."), polegające na nałożeniu na podatników obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności określonej w art. 233 § 1 kodeksu karnego, w sytuacji gdy wskazane przepisy ustawowe nie przyznają organom stanowiącym gminy kompetencji w tym zakresie.
Na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w części obejmującej postanowienia załącznika nr 1 lit. L, załącznika nr 2 lit. H, załącznika nr 3 lit. F i załącznika nr 4 lit. G w zakresie sformułowania "Uprzedzony/a o odpowiedzialności karnej z art. 233 § 1 Kodeksu karnego oświadczam, że podane przeze mnie dane są zgodne z prawdą."
W uzasadnieniu Prokurator wskazał, odnosząc się do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o samorządzie gminnym, że Rada Miejska nie ma kompetencji do zawarcia w formularzach pouczenia o odpowiedzialności karnej składającego deklarację za oświadczenie przez niego nieprawdy, brak jest jakichkolwiek przepisów ustawowych dających radzie gminy ogólną kompetencje do stanowienia aktów prawa miejscowego, których poszanowanie byłoby wymuszone odpowiedzialnością karną. Formularze deklaracji powinny umożliwiać złożenie wyłącznie oświadczeń niezbędnych do wymiaru i poboru podatku. Nie można domniemywać ustawowego upoważnienia dla organu stanowiącego gminy do odbierania oświadczeń pod rygorem odpowiedzialności karnej. Prokurator podkreślił również, iż brak jest ograniczeń czasowych co do możliwości stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego, a uchylenie zaskarżonej uchwały na podstawie kolejnej uchwały rady gminy regulującej tożsamą materię nie czyni postępowania sądowego bezprzedmiotowym. Podjęcie kolejnej uchwały nie konwaliduje bowiem obowiązującego przez pewien czas stanu niezgodności z prawem.