Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych - Olszanowska Sędziowie WSA Barbara Koś (spr.) As. sąd. Małgorzata Bejgerowska Protokolant : sekr. sąd. Katarzyna Skrocka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi H. S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołań od decyzji dotyczących określenia kwoty długu celnego oddala skargę /-/ M. Bejgerowska /-/ B. Koś /-/ M. Lorych-Olszanowska
Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Dyrektor Izby Celnej odmówił Agencji Celnej [...] H. S. przywrócenia terminu do wniesienia odwołań od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego o kolejnych numerach od [...] do [...].
W uzasadnieniu postanowienia organ celny wskazał, iż doręczenie wymienionych w sentencji postanowienia decyzji Naczelnika Urzędu Celnego następowało w trybie art. 153 Ordynacji podatkowej, ponieważ adresat odmawiał ich odbioru, informując że posiada pełnomocnika - Biuro [...]. W dniu [...] działający przez pełnomocnika H. S. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołań od powyższych decyzji wraz z odwołaniem, powołując się na fakt odmowy wydania stronie egzemplarzy ww. decyzji przez organ celny I instancji oraz podkreślając, że strona nie znając numeru i daty decyzji nie była w stanie (i nie jest nadal) prawidłowo oznaczyć numeru zaskarżonej decyzji, wobec czego - zdaniem strony - termin, o którym mowa w art. 162 Ordynacji podatkowej nie zaczął jeszcze biec.
Organ celny w oparciu o art. 162 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej stwierdził, iż strona nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy. Zdaniem organu trudno bowiem mówić o braku zawinienia strony w sytuacji, gdy strona odmawiając przyjęcia doręczanych jej decyzji, sama pozbawiła się prawa zaznajomienia z treścią wydanych rozstrzygnięć. Organ celny uznał upoważnienie udzielone M. S. przez H. S. za niespełniające wymogów materialnych wynikających z art. 253 § 2 Kodeksu celnego, a tym samym nieskuteczne, gdyż M. S. nie był pracownikiem agencji celnej, ani adwokatem, radcą prawnym czy też doradcą podatkowym. Dlatego w ocenie organu kierowanie decyzji bezpośrednio do strony należy uznać za prawidłowe, zaś odmowa ich przyjęcia skutkowała w świetle art. 153 § 2 Ordynacji podatkowej uznaniem doręczenia za skuteczne.
Powyższe postanowienie zaskarżył H. S. - Agencja Celna [...] skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zarzucając:
- naruszenie art. 187 § 1 i art. 172 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej polegające na nieprzeprowadzeniu zawnioskowanych dowodów i bezpodstawnym uznaniu, iż w okolicznościach niniejszej sprawy to strona odmawiała przyjęcia decyzji, gdy prawidłowe ustalenie stanu faktycznego winno doprowadzić do wniosku, iż odmowy przyjęcia poszczególnych decyzji dokonywały nieupoważnione do tego przez skarżącego osoby,
- naruszenie art. 162 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 253 Kodeksu celnego w zw. z art. 26 PwuPc polegające na uznaniu, iż skarżący nie uprawdopodobnił uchybienia terminu bez swojej winy, gdy prawidłowa wykładnia i zastosowanie ww. przepisów winno doprowadzić organ do wniosku, iż uchybienie nastąpiło bez winy skarżącego.
W oparciu o powyższe skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Dyrektorowi Izby Celnej oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa według norm przepisanych.
Skarżący podkreślił, iż to nie strona odmawiała przyjęcia decyzji, lecz nieupoważnione do odbioru osoby, co uzasadnia zarzut naruszenia art. 187 Ordynacji podatkowej tym bardziej, że nie przeprowadzono zawnioskowanych przez stronę dowodów na okoliczność, kto odmawiał przyjęcia poszczególnych decyzji. Oparcie się wyłącznie na treści notatek jest zdaniem skarżącego nieprawidłowe, gdyż stosownie do art. 172 § 1 i 1 Ordynacji podatkowej należało w tym przypadku sporządzić protokół. Skarżący podniósł także, iż odesłanie zawarte w art. 26 PwuPc do stosowania "przepisów dotychczasowych" nie obejmuje przepisów proceduralnych, a zatem po dniu 1.05.2004 r. mogła skutecznie występować w postępowaniu celnym osoba niebędąca agentem celnym (art. 75 Prawa celnego). Tym samym w niniejszej sprawie doszło do pominięcia pełnomocnika, co uzasadnia przywrócenie terminu do wniesienia odwołania oraz uchylenie zaskarżonych decyzji.