Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie odmowy umorzenia pozostałej do zapłaty należności pieniężnej z tytułu kary pieniężnej
Sentencja

Dnia 12 września 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska (spr.) Sędziowie WSA Mirella Ławniczak WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi A. J., A. J. wspólników spółki cywilnej [...] w P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 13 września 2011 roku nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia pozostałej do zapłaty należności pieniężnej z tytułu kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 6 lipca 2011roku nr [...], II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz strony skarżącej kwotę [...],- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z dnia 13 września 2011 r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), art. 60, art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 Nr 157 poz. 1240) po rozpatrzeniu odwołania A. J. wspólnika spółki cywilnej: A. J., A. J. [...] s. c. utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 6 listopada 2011 r. o odmowie umorzenia pozostałej do zapłaty należności w kwocie [...] złotych z tytułu kary pieniężnej.

Podzielając stanowisko organu I instancji Główny Inspektor Transportu Drogowego wyjaśnił:

Decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] z dnia 15 kwietnia 2011 r. nałożona została na A. J. oraz A. J., wspólników spółki cywilnej [...] s. c. kara pieniężna w wysokości [...] zł, na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Pismem z dnia 31 maja 2011 r. wspólnik spółki cywilnej A. J. zwrócił się o umorzenie pozostałej do zapłaty należności. Strona wniosek umotywowała trudną sytuacją gospodarczą, która ma wpływ na wyniki finansowe spółki. Do wniosku strona załączyła następujące dokumenty: rachunek zysków i strat na 2010, 2011 rok, potwierdzenie wniesienia opłaty skarbowej. Po wezwaniu przez organ I instancji wspólników spółki cywilnej wszelkiej dokumentacji uzasadniającej umorzenie nałożonej kary pieniężnej przedstawiono tabelę cen ropy, euro, frachtu, promu, kopie zleceń od firmy S.G., faktury VAT nr [...], nr [...], nr [...].

Organ odwoławczy przytaczając treść art. 60 pkt 7, 64 ust 1, 55 i 57 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych podkreślił, że decyzja w przedmiocie umorzenia części należności pieniężnej ma charakter uznaniowy, a obowiązkiem organu rozpatrującego wniosek jest zbadanie sytuacji finansowej strony. Zdaniem Głównego Inspektora Transportu Drogowego organ I instancji mając na uwadze nie tylko interes strony, ale również interes Skarbu Państwa prawidłowo ocenił sytuację materialną strony, nie znajdując podstaw do umorzenia należności. Materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala bowiem na stwierdzenie, że w 2010 r. przychód spółki wyniósł [...] zł., a po odliczeniu kosztów uzyskania przychodu w kwocie [...] zł. strona wykazała stratę w wysokości [...] zł. Z rachunku zysków i strat wynika, że w okresie od stycznia do kwietnia 2011 r. spółka uzyskała przychód w wysokości [...] zł., a po odliczeniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości [...] zł. strona wykazała stratę [...] zł. W ocenie organu odwoławczego wysokie koszty uzyskania przychodu nie zawsze świadczą o złej sytuacji materialnej prowadzonego przez stronę przedsiębiorstwa, gdyż mogą być one związane z poczynionymi inwestycjami. Podkreślono, że strona uzyskała z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wysokie dochody. Całość pozostałej do zapłaty kary stanowi około 0,1 % kosztów uzyskania przychodu za 2010 r. oraz 0,3 % kosztów uzyskania przychodu za 2011 r. W ocenie organu strona ma możliwość jednorazowego uiszczenia należności pieniężnej bez uszczerbku koniecznego dla siebie utrzymania. Zaś kary nakładane na podstawie ustawy o transporcie drogowym stanowią dochody budżetu państwa, w interesie publicznym leży, aby wszyscy zobowiązani wywiązywali się z zapłaty należności stanowiących dochód państwa.

Strona 1/4