Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Asesor WSA Jolanta Sokołowska (spr.), Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Marcin Bącal, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2005 r. sprawy ze skargi [...] Bank [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2003 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...]Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] sierpnia 2004 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej kwotę 107.200 zł (sto siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...].02.2005r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpatrzeniu odwołania [...] Banku [...] (dalej: [...] Bank), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...].08.2004r. nr [...] w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2003 w wysokości 11.807.763 zł.
Z motywów decyzji wynika, że wnioskiem z dnia [...].07.2004r. Bank zwrócił się do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie 11.807.763 zł. Do wniosku dołączył skorygowaną deklarację CIT-8 za 2003r.. Zdaniem podatnika zobowiązanie podatkowe za rok 2003 zostało zawyżone o kwotę 11.807.763 zł, ponieważ w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu CIT-8 nie wykazał on jako kosztu uzyskania przychodu wartości rezerw celowych, tworzonych na pokrycie sald debetowych powstałych w ramach umowy rachunku bankowego. Bank[...] S.A dowodziła, powołując się na art. 16 ust. l pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), iż przepis ten nie ogranicza możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów jedynie rezerw tworzonych na pokrycie kredytów (pożyczek) udzielonych na podstawie umowy kredytu lub pożyczki. Przytaczając definicję umowy pożyczki unormowaną w kodeksie cywilnym i umowy kredytu sformułowaną w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) wskazywała na podobieństwo tych umów do dysponowania przez klienta Banku środkami pieniężnymi w ramach salda debetowego. Dochodzi bowiem wówczas do realizacji podstawowego celu umowy kredytu bądź pożyczki, tzn. do postawienia środków pieniężnych do dyspozycji klienta Banku i do dorozumianej zgody Banku na korzystanie ze środków ponad określony limit, z czym z kolei wiąże się przysługujące Bankowi prawo wynagrodzenia w postaci odsetek. Bank [...] S.A utrzymywała, że w sytuacji, gdyby niedopuszczalne saldo debetowe nie zostało uznane za kredyt (pożyczkę) należy przyjąć, iż dysponowanie przez klienta Banku środkami pieniężnymi w ramach salda debetowego ma charakter wymuszony, nie znajdujący umocowania w zawartej umowie, a zatem wartość dokonanych przez klienta wypłat w ciężar salda debetowego stanowi stratę w środkach obrotowych.
Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia [...].08.2004r. odmówił stwierdzenia nadpłaty. W jego ocenie art. 16 ust. l pkt 26 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy rezerw utworzonych przez Bank z tytułu kredytów (pożyczek). Umowy rachunku bankowego i kredytu (pożyczki) są odrębnymi umowami. Zatem rezerwy utworzone na pokrycie sald debetowych nie są objęte normą tego przepisu. Dla poparcia słuszności wyrażonego stanowiska powołał się na wydane na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) pisma własne, Dyrektora Izby Skarbowej i Ministerstwa Finansów.
W odwołaniu Bank [...] S.A. zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie art. 15 ust. l w związku z art. 16 ust. l pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 121 § 1, art. 122, art. 125, art. 127 i art. 210 § 1 pkt 5 i 6 Ordynacji podatkowej. Powtórzyła argumenty zawarte we wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Zwróciła uwagę, że przywołane w decyzji organu I instancji stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej jest sprzeczne z opublikowaną na stronie internetowej opinią tego organu w kwestii stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia organu I instancji.