Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędzia WSA Joanna Tarno (sprawozdawca), Asesor WSA Artur Kot, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku rolnego na rok 2007 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy M. z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz J. K. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych) tytułem zwrot kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją dnia [...] maja 2007 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. uchyliło w całości decyzję Wójta Gminy M. z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...], ustalającą J.K. wysokość podatku rolnego na rok 2007 r. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Decyzja organu odwoławczego została podjęta w oparciu o art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu SKO stwierdziło, że organ I instancji nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie trzydniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Zdaniem organu stanowi to naruszenie zasady zapewniania stronom czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwienia im wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, wynikającej z art. 123 Ordynacji podatkowej.
Jednocześnie organ wskazał, że na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.) były właściciel nieruchomości nie jest podatnikiem podatku rolnego i kierowanie do niego decyzji ustalającej wymiar zobowiązania podatkowego jest bezzasadne.
Powyższa decyzja została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez J.K. Skarżący wyjaśnił, że wraz z żoną E. jest właścicielem działek o nr [...] i [...] w N. i dlatego skierowanie do niego decyzji wymiarowej było zasadne. W tej sytuacji skarżący uznał, że zaskarżona decyzja kwestionuje jego prawo własności. Zarzucił również, że uzasadnienie decyzji w żaden sposób nie zapewnia czynnego udziału wszystkim stronom, co stanowi naruszenie ogólnej zasady postępowania podatkowego określonej w art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej.
W odpowiedzi na skargę SKO w W. wniosło o jej oddalenie i podtrzymało swoje stanowisko w sprawie wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1296) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły prawa, i to przynajmniej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Na podstawie art. 134 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Przepis w tej wersji obowiązuje od 1 stycznia 2003 r., zatem powoływanie się na brzmienie sprzed tej daty w sprawie dotyczącej wymiaru podatku na 2007 r. jest oczywiście wadliwe.