Jeżeli w przepisie regulującym zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca wskazał limit przychodów zwolnionych, ale nie dookreślił okresu, jakiego ten limit dotyczy - należy przyjąć, że limit dotyczy całego roku podatkowego, a nie np. miesiąca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Krzysztofa W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 8 stycznia 2004 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiące od stycznia do lipca 2003 r. - oddala skargę.
Podatnik jest żołnierzem zawodowym, który w 2003 r. - na podstawie przepisów o ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP /Dz.U. 2002 nr 42 poz. 368/ /"ustawa o zakwaterowaniu"/ - otrzymywał tzw. świadczenie finansowe na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkaniowego. W tymże roku, otrzymywanie powyższych świadczeń było częściowo zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 49 lit. "b" ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Przepis ten stwierdzał w 2003 r., że wolne od podatku dochodowego są kwoty "świadczenia finansowego na pokrycie kosztów najmu lokalu mieszkalnego, do wysokości nieprzekracz.ającej 2.280 zł".
Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, która wypłacała Podatnikowi świadczenia finansowe na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP /t.j. Dz.U. 2002 nr 42 poz. 368/, uznała że limit przychodów określonych w cytowanym przepisie ma charakter roczny. Kierowała się przy tym interpretacją uzyskaną od Ministra Finansów. W związku z powyższym, kiedy wypłaty na rzecz Podatnika dokonane w 2003 r. przekroczyły kwotę 2.280 zł, Agencja - jako płatnik podatku - zaczęła potrącać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Podatnik uznał jednak, że limit zwolnienia /do kwoty 2.280 zł/ dotyczy okresu miesięcznego. W związku z powyższym, zajął stanowisko, że - na skutek potrącenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych - doszło do nadpłacenia podatku /świadczenia na rzecz Podatnika nigdy nie przekroczyły kwoty 2.280 zł miesięcznie/. W konsekwencji, po złożeniu rozliczenia rocznego za 2003 r.. Podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty.
We wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jak również w dalszych etapach postępowania. Podatnik odwoływał się do argumentu, że celem świadczenia finansowego było zrekompensowanie kosztów najmu lokalu, zaś wszystkie opłaty za lokal /ze szczególnym uwzględnieniem czynszu/ mają charakter miesięczny. Stąd też logika regulacji wymagałaby, żeby zwolnienie podatkowe dotyczące świadczenia związanego z najmem również było określone w skali miesięcznej. Podatnik utrzymywał ponadto, że przepis regulujący zwolnienie nie określał w 2003 r., czy zwolnienie ma charakter miesięczny czy roczny. Zdaniem Podatnika, powyższe zaniechanie wprowadziło niejasność, którą należy interpretować na korzyść podatników. Dodatkowym argumentem była okoliczność, że w przepisach obowiązujących przed 1.01.2003 r., jak również po 31.12.2003 r. - sporne zwolnienie miało charakter miesięczny. /Przed 2003 r. podatnicy znajdujący się w analogicznej sytuacji mieli prawo do zwolnienia w granicach ok. 2.100 zł miesięcznie, zaś w 2004 r. kwota zwolnienia została określona w wysokości 500 zł miesięcznie/. Urząd skarbowy załatwił wniosek o stwierdzenie nadpłaty odmownie, zaś decyzję urzędu -po odwołaniu - utrzymał w mocy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. W tej sytuacji Podatnik wniósł skargę do sądu administracyjnego.
WSA w Warszawie oddalił skargę Podatnika, przyznając rację organom podatkowym. W ustnym uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 49 lit. "b" ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych - w wersji obowiązującej w 2003 r. - wynika bez żadnej wątpliwości, że przewidziane w tym przepisie zwolnienie ma charakter roczny. Innymi słowy, świadczenie finansowe na pokrycie kosztów najmu, należne żołnierzowi zawodowemu, było zwolnione od podatku do wysokości 2.280 zł rocznie. W stosunku do zwolnień uregulowanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych należy przyjąć, że ich limity mają charakter roczny, chyba że ustawodawca wprost postanowił inaczej. Wiąże się to z faktem, że podatek dochodowy jest podatkiem, który stanowi obciążenie należne za cały rok podatkowy. Na zakończenie, sąd zaznaczył, że dostrzega niekonsekwencję ustawodawcy, który - w innych latach podatkowych - stanowił, że to samo zwolnienie objęte jest limitem miesięcznym. Z drugiej strony, taka niekonsekwencja mogła być efektem "celowego działania". Niezależnie od powyższego, literalna interpretacja przepisów obowiązujących w 2003 r. wymaga oddalenia skargi. Jest to tym bardziej uzasadnione, że przepisy regulujące zwolnienia - jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie - nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający.