Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę
Minister Finansów, zaskarżoną interpretacją, uznał za nieprawidłowe stanowisko S. sp. z o. o. przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji dotyczącej rozpoznania różnic kursowych w oparciu o fakturę pro forma. Uznał natomiast za prawidłowe rozpoznanie różnic kursowych w oparciu o fakturę dokumentującą zakup towaru.
Spółka wskazała we wniosku o interpretację, że nabywa towary od kontrahentów z zagranicy w walucie obcej. Różnice kursowe ustala stosownie do art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 Nr 54 poz. 654 ze zm., dalej: "u.p.d.p."). Przy transakcjach wewnątrzwspólnotowych otrzymuje towar wraz z fakturą pro forma wystawioną przez kontrahenta. Faktura ostateczna ma inną datę i dosyłana jest później. W odniesieniu natomiast do towarów od podmiotu mającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej Spółka otrzymuje dokument SAD oraz fakturę importową. Często data wskazana na SAD (data wystawienia) i data przywozu towaru jest różna od daty wystawienia faktury zakupu.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
1) czy przy wyliczeniu różnic kursowych może uwzględniać dzień wystawienia faktury pro forma, czy zawsze musi ustalać kurs waluty z dnia wystawienia faktury ostatecznej ?
2) czy przy transakcjach, do których sporządzany jest dokument SAD, należy przy ustaleniu wysokości różnic kursowych brać pod uwagę datę wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towaru, czy też datę sporządzenia dokumentu SAD lub datę, którą Urząd Celny potwierdził przywóz towaru?
W ocenie Spółki, jeśli poniesiony koszt w walucie obcej, po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego (dalej: "NBP"), jest wyższy bądź niższy od wartości tego kosztu z dnia zapłaty (po przeliczeniu według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia) dochodzi do powstania różnic kursowych - art. 15a ust. 2 pkt 2 oraz ust 3 pkt. 2 u.p.d.p. Zgodnie art. 15a ust. 7 u.p.d.p. za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).
W przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowej, ustalając poniesiony koszt w walucie obcej, można brać pod uwagę średni kurs NBP z dnia wystawienia faktury pro forma. Zdaniem Spółki, ustawodawca w art. 15a ust. 7 u.p.d.p. posłużył się bowiem pojęciem faktury (rachunku) nie zawężając tego pojęcia wyłącznie do faktury ostatecznej. Zezwolił także na obliczenie wysokości poniesionego kosztu w oparciu o inne dowody, jeśli podatnik nie otrzymuje faktury ani rachunku. Różnica kursowa powstanie dopiero, gdy średni kurs NBP z dnia wystawienia faktury pro forma będzie się różnił od faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia zapłaty.
W wypadku transakcji importowych, gdy Spółka posiada fakturę dokumentującą zakup, nie powinno ustalać się różnic kursowych przy uwzględnieniu daty sporządzenia dokumentu SAD lub daty przywozu towaru do Polski, a określić należy poniesiony koszt przy uwzględnieniu faktury (rachunku) - art. 15 ust. 7 u.p.d.p. Spółka powinna więc obliczyć różnicę kursową porównując średni kurs NBP z dnia wystawienia faktury z faktycznie zastosowanym kursem waluty z dnia zapłaty.