Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Aneta Lemiesz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi W. C. i E. C. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta M. z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Burmistrza Miasta M. na rzecz W. C. i E. C. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. E. C. i W. C. (dalej określani jako "Skarżący") złożyli do Burmistrza Miasta M., zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa"), wniosek o wydanie, w indywidualnej sprawie, pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
We wniosku Skarżący przedstawili stan faktyczny z którego wynikało, że są właścicielami - na zasadach wspólności ustawowej - nieruchomości zabudowanej położonej w M. Na nieruchomości tej posadowiony jest budynek mieszkalny (dom jednorodzinny) o powierzchni użytkowej 173 m². W budynku tym jeden ze Skarżących prowadzi działalność gospodarczą (tj. kancelarię adwokacką) - na działalność tę wykorzystywana jest powierzchnia 16 m², jednakże powierzchnia ta jest również wykorzystywana dla celów mieszkalnych.
W związku z powyższym Skarżący zadali pytanie, czy od części budynku mieszkalnego przeznaczonego obok funkcji mieszkalnych na prowadzenie działalności gospodarczej należy odprowadzić podatek od nieruchomości jak za budynek mieszkalny?
Zdaniem Skarżących od części budynku mieszkalnego przeznaczonej również, ale nie wyłącznie, na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej należy naliczyć podatek od nieruchomości jak za budynek mieszkalny.
Zdaniem Skarżących art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej "u.p.o.l.") przewiduje zróżnicowanie stawki podatku od nieruchomości w zależności od sposobu wykorzystywania budynku, którego dotyczy ten podatek. Stawka podatku od nieruchomości w przypadku gdy część budynku mieszkalnego jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej jest wyższa, niż w przypadku części mieszkalnych takich budynków. Ustawa ta nie precyzuje czy w przypadku części budynków mieszkalnych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wyższa stawka podatku jest wymierzona jeśli część powierzchni jest wyłącznie wykorzystywana na potrzeby tej działalności czy też wystarczy aby ta powierzchnia chociaż częściowo służyła działalności gospodarczej (zachowując przy tym swój charakter mieszkaniowy).
W ocenie Skarżących użyte w ustawie sformułowanie "zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej" oznacza, że chodzi o powierzchnię (części budynku) wyłącznie przeznaczoną na potrzeby działalności gospodarczej.
Burmistrz Miasta M. interpretacją z dnia [...] czerwca 2011 r. uznał za nieprawidłowe stanowisko Skarżących wskazane we wniosku i stwierdził, że na podstawie art. 5 ust. 1 pkt. 2 lit. b u.p.o.l. od części budynku mieszkalnego zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej należy naliczyć podatek od nieruchomości według specjalnej (wyższej) stawki takiej jak dla działalności gospodarczej.
W uzasadnieniu organ wskazał, że budynki mieszkalne lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg specjalnej (wyższej) stawki podatku od nieruchomości (art. 5 ust. 1 pkt. 2 lit. b u.p.o.l). Jednocześnie dodał, że z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l nie wynika, by warunkiem zastosowania wyższej stawki podatku do opodatkowania części budynku mieszkalnego było wyłączenie funkcji mieszkalnej części lub całego budynku mieszkalnego. Zdaniem organu nie ma więc wątpliwości co do tego, że Skarżący jako podatnicy przedmiotowego podatku, mają w analizowanym przypadku obowiązek płacić go według podwyższonej stawki.