Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. sprawy ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w P na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie interpretacji w zakresie przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oddala skargę
Minister Pracy i Polityki Społecznej po rozpoznaniu odwołania z dnia 21 stycznia 2013 r. wniesionego przez M. Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości P. (zwaną dalej: "Skarżącą") od decyzji w sprawie interpretacji przepisów prawa wydanej przez Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...], decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji Minister Pracy i Polityki Społecznej wskazał, iż Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych po rozpatrzeniu wniosku Skarżącej z dnia 6 grudnia 2012 r., decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] wydał pisemną interpretację co do zakresu i sposobu obowiązywania przepisu art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011r., Nr 127, poz. 721 z późn. zm.) - zwanej dalej: "ustawą o rehabilitacji".
Następnie Skarżąca zaskarżyła decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] wnosząc odwołanie w piśmie z dnia 21 stycznia 2013 r. oraz zarzucając jej naruszenie następujących przepisów:
1) art. 21 ust. 6 pkt 2 ustawy o rehabilitacji, poprzez jego niezastosowanie,
2) art. 21 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, poprzez uznanie, że pracodawcą jest przedstawicielstwo zagraniczne lub misja zagraniczna,
3) art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013r., poz. 672 z późn. zm.) - zwanej dalej: "u.s.d.g.", poprzez brak udzielenia interpretacji w formie decyzji i w konsekwencji błędne pouczenie strony o prawie wniesienia środka zaskarżenia,
4) art. 10 ust. 4 u.s.d.g. w zw. z art. 14c § 1 w zw. z art. 14 h w zw. z art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) - zwanej dalej: “O.p.", poprzez doręczenie interpretacji bezpośrednio dla Skarżącej, w sytuacji kiedy miała ona ustanowionego pełnomocnika,
5) art. 10 ust. 5 zdanie drugie w zw. z art. 10a ust. 4 u.s.d.g. w zw. z art. 14c § 1 i § 2 oraz art. 14 h w zw. z art. 121 § 1 O.p., przez uchylenie się od przedstawienia wyczerpującego uzasadnienia i oceny prawnej stanowiska Skarżącej w sytuacji, w której uznano to stanowisko za nieprawidłowe, co w konsekwencji prowadzi do stanu niepewności Skarżącej w zakresie uznania oddziału skarżącej Spółki za przedstawicielstwo zagraniczne.
Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty Skarżąca wniosła w swoim odwołaniu o:
1) uchylenie zaskarżonej interpretacji w części w jakiej organ uznał za nieprawidłowe stanowisko wzywającego, że zagraniczne przedstawicielstwo funkcjonujące na zasadach opisanych w stanie faktycznym można uznać za przedstawicielstwo w rozumieniu art. 21 ust. 6 pkt 2 ustawy o rehabilitacji i w tym zakresie orzeknięcie co do istoty sprawy, lub
2) uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, lub