Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okresy rozliczeniowe od grudnia 2012 r. do września 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie sędzia WSA Radosław Teresiak, sędzia WSA Anna Zaorska (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Magdalena Walkowiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi Starostwa Powiatowego w K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okresy rozliczeniowe od grudnia 2012 r. do września 2013 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Starostwa Powiatowego w K. kwotę 515 zł (słownie: pięćset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/8

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] października 2018 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (dalej: "MRPiPS") utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "Prezes Zarządu PFRON") z [...] sierpnia 2018 r. w przedmiocie określenia Starostwu Powiatowemu w K. (dalej: "Starostwo", "Skarżący") wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON") za okresy rozliczeniowe od grudnia 2012 r. do września 2013 r.

1.2. Z akt sprawy wynika, że decyzją z[...] sierpnia 2018 r. Prezes Zarządu PFRON określił Starostwu wysokość zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za okres grudzień 2012 r. - wrzesień 2013 r. w łącznej kwocie 153.957 zł.

Prezes Zarządu PFRON uznał, że Starostwo jako pracodawca błędnie uwzględniło pracownika - I.P. do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych w całym spornym okresie. W ocenie organu, I.P. nie jest osobą niepełnosprawną w rozumieniu art. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 511 ze zm., dalej: "ustawa o rehabilitacji").

Ponadto organ stanął na stanowisku, że Starostwo w niewłaściwych okresach uwzględniało jako osoby niepełnosprawne trzech kolejnych pracowników. Zdaniem Prezesa Zarządu PFRON, pracodawca dokonał tego zaliczenia z pominięciem art. 2a ust. 1 ustawy o rehabilitacji.

1.3. Od powyższej decyzji Starostwo złożyło odwołanie zarzucając naruszenie:

- art. 121 § 1, art. 122, art. 124 i art. 187 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm., dalej: "O.p."), w szczególności, poprzez nierozpatrzenie sprawy w sposób wyczerpujący, cytowanie orzeczenia Powiatowego Zespołu Orzekania o Niepełnosprawności w W. z [...] września 2013 r. niezgodnie z jego treścią, brak odniesienia się do argumentów podnoszonych przez Starostwo w trakcie postępowania, a także naruszenie zasady zaufania do organów;

- art. 21 ust. 1 i ust 2a w zw. z art. 1, art. 2 pkt 10 i art. 49 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, poprzez zakwestionowanie zaliczenia I.P. do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych w całym spornym okresie oraz przyjęcie, że Starostwo w niewłaściwym okresie uwzględniło do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych pracownika - J.K..

1.4. Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji MRPiPS wskazał, że na podstawie zgromadzonej dokumentacji przekazanej przez Starostwo przy pismach z 11 maja 2018 r., 5 czerwca 2018 r., 20 czerwca 2018 r. Prezes Zarządu PFRON wyliczył wysokość zobowiązania za przedmiotowy okres, uwzględniając przesłane orzeczenia o niepełnosprawności, z wyjątkiem orzeczenia I.P.. Organ pierwszej instancji odmówił uznania ww. osoby za osobę niepełnosprawną, ponieważ w jego ocenie, nie legitymowała się ona ważnym orzeczeniem o niepełnosprawności w okresie, którego dotyczy decyzja. Prezes Zarządu PFRON zauważył, że I.P. od maja 1991 r. otrzymywała czasowe orzeczenia wydawane przez komisje lekarskie podległe [...]. Natomiast [...] lipca 2002 r. Wojewódzka Komisja Lekarska [...]zakwalifikowała I.P. do [...] grupy inwalidów na stałe, stwierdzając jednocześnie, że inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą w P..

Strona 1/8