Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2010 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu podatku od środków transportowych za 2008 r. oddala skargę
P. Sp. z o.o. (dalej jako spółka lub skarżąca albo strona), zwróciła się do Urzędu m. W. o zwrot zapłaconego podatku od środków transportowych za rok 2008 w odniesieniu do naczep siodłowych służących do wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym kolej - samochód. Strona załączyła do wniosku szczegółowe zestawienie naczep objętych obowiązkiem podatkowym, tras, listów przewozowych.
Prezydent m. W. decyzją z [...] czerwca 2009 r. odmówił spółce zwrotu zapłaconego za 2008 rok podatku od środków transportowych z tytułu wykonywanego transportu kombinowanego. Zdaniem organu, z uwagi na fakt, że w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie zostało wyjaśnione pojęcie "transport kombinowany" konieczne było znalezienie definicji powyższego terminu w innych aktach prawnych. Został on ustawowo określony w art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm., dalej jako utd). Zdaniem Prezydenta, w świetle art. 11 a ustawy podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm., dalej jako upl) zakres terminu "transport kombinowany" z ustawy o transporcie drogowym został przez ustawodawcę zawężony. Transport kombinowany wynikający z w/w ustawy został ograniczony jedynie do transportu drogowo-kolejowego. Nadto, ustawa podatkowa przewidziała tylko ściśle określone środki transportowe będące przedmiotem opodatkowania i od których to podatnik możliwość uzyskania zwrotu podatku w przypadku wykorzystywania w transportu kombinowanym tj.: samochody ciężarowe, ciągniki siodłowe i balastowe, naczep przyczepy (art. 8 pkt 1-6 w/w ustawy). Możliwości takiej nie przewidziano natomiast przypadku autobusów, nadwozi wymiennych i kontenerów 20-stopowych lub większych, które ujęte zostały w ustawie o transporcie drogowym. Stąd, zdaniem Prezydenta, podatnik nie spełnił warunków wynikających z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych do zwrotu zapłaconego podatku. Zdaniem Prezydenta, podatnik wykorzystuje posiadane naczepy do transportu kontenerów do odbiorcy po uprzednim przeładowaniu ich ze składu pociągowego. Oznacza to, że pociąg z załadowanymi kontenerami trafia do jednego z terminali wykorzystywanych przez firmę P., gdzie następuje rozładowanie pociągu poprzez przeniesienie kontenerów na naczepy podatnika i dowiezienie ich do odbiorcy (klienta). Prezydent zwrócił uwagę, że na składach kolejowych nie znajdują się naczepy podatnika, a jedynie same kontenery. Podstawą do dokonania przez organ podatkowy zwrotu zapłaconego podatku jest fakt, iż środek transportowy - naczepa, musi pokonać pewien odcinek drogi koleją. Kontener nie jest środkiem transportowym. Zdaniem organu I instancji, spółka jest częścią łańcucha transportu kombinowanego i zajmuje się jedynie obsługą kontenerów w transporcie., tzn. transportuje je na posiadanych naczepach z terminala do odbiorcy, natomiast organizatorem - realizatorem transportu kolejowego jest firma P. Gmbh.
Ponadto organ zakwestionował prawidłowość dostarczonej dokumentacji potwierdzającej wykonanie transportu kombinowanego.