Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA del. Marek Kraus, Sędziowie sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, sędzia WSA Waldemar Śledzik (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Katarzyna Smaga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2013 r. sprawy ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/11

D. sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej "Spółką" lub "Skarżącą"), następca prawny D. sp. z o.o. zwróciła się w dniu 26 września 2011r. do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. (zwanego dalej "NUS") z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych (zwanym dalej "p.c.c.") w kwocie 174.957,10zł i jej zwrot.

W ww. wniosku Spółka wskazała, że Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników D. sp. z o.o. postanowiło podwyższyć kapitał zakładowy z kwoty 50.000zł do kwoty 35.050.000 zł, poprzez ustanowienie 70.000 nowych udziałów o wartości nominalnej 500zł każdy, przeznaczonych do objęcia przez spółkę K. sp. z o.o. i pokrytych wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa ww. spółki. Notariusz, jako płatnik p.c.c., pobrał od D. sp. z o.o. podatek w kwocie 174.957,10 zł. W ocenie Spółki, podatek pobrany w oparciu o przepisy ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm., zwanej dalej "u.p.c.c.") w ww. kwocie został pobrany nienależnie, ponieważ prawo krajowe było w tym zakresie niezgodne z unormowaniem Dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. WE Nr L 249, s. 25, zwanej dalej "dyrektywą kapitałową") i dyrektyw ją zmieniających.

Zdaniem Spółki od 1 maja 2004r. podwyższenie kapitału zakładowego nie powinno podlegać opodatkowaniu lub powinno być zwolnione z opodatkowania. Od dnia 1 stycznia 1986r. państwa członkowskie były bowiem zobligowane do zwolnienia z podatku kapitałowego czynności, które zgodnie z przepisami obowiązującymi w dniu 1 lipca 1984r. były zwolnione z podatku lub opodatkowane stawką 0,50% lub niższą. Obowiązek ten ma w jej ocenie również zastosowanie do nowych państw członkowskich, przystępujących do UE po dniu 1 stycznia 1986r. W ocenie Spółki odwoływanie się do stanu prawa wewnętrznego obowiązującego w Polsce w dniu 1 lipca 1984r. jest nieuprawnione, skoro stan tego prawa pozostawał obojętnym dla ówczesnego kształtowania takiego prawa przez ustawodawcę wspólnotowego. W przekonaniu Spółki jej stanowisko ma potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych i Trybunału Sprawiedliwości UE.

NUS decyzją z dnia [...] listopada 2011r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w kwocie 174.957,10 zł.

Według organu I instancji przed dniem 1 maja 2004r. dyrektywa kapitałowa nie miała w Polsce zastosowania. Przepis art. 7 ust. 1 tej dyrektywy posługując się datą 1 lipca 1984r. wskazuje na zwolnienie od podatku kapitałowego tych transakcji, które w tym dniu, na gruncie prawa krajowego, były zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką 0,5% lub niższą. Natomiast obowiązujące w kraju w tym dniu przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1975r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 1975r. Nr 45, poz. 226, zwana dalej "u.o.s.") i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1975r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz. U. z 1975r. Nr 46, poz. 241, zwane dalej "rozporządzeniem wykonawczym"), normujące kwestię podatku kapitałowego, przewidywały wyższe stawki opłaty skarbowej (5% i 10%). Ponadto w dniu 1 lipca 1984r. przepisy krajowe nie uzależniały opodatkowania od rodzaju aportu (pieniężny czy niepieniężny). Według NUS Polska, przystępując do UE, dokonała zmian w przepisach u.p.c.c. dostosowując ich treść do wymogów dyrektywy kapitałowej.

Strona 1/11