Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca) Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Protokolant Ewa Zawal po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na § 8 ust. 4 uchwały Rady Miejskiej W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wprowadzenie opłaty abonamentowej i zerowej stawki opłaty dla niektórych użytkowników drogi, sposobu pobierania tych opłat i określenia wysokości opłaty dodatkowej I. stwierdza nieważność § 8 ust. 4 zaskarżonej uchwały; II. określa, że zaskarżona uchwała w części w jakiej stwierdzono jej nieważność nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.
Wojewoda D. - powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 142. poz. 1591 ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.s.g.") oraz art. 50 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153. poz. 1270 ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.p.p.s.a.") - wniósł skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia [...] r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wprowadzenia opłat abonamentowych i zerowej stawki opłaty dla niektórych użytkowników drogi, sposobu pobierania tych opłat i określenia wysokości opłaty dodatkowej.
Organ nadzoru zarzucił:
- istotne naruszenie art. 13f ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.d.p.") oraz art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) i wniósł o:
a) stwierdzenie nieważności § 8 ust. 4 zaskarżonej uchwały,
b) zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.
Zaskarżoną uchwałą Rada Miejska W. ustaliła m.in. strefę płatnego parkowania we W., wysokość opłat za parkowanie w tej strefie oraz wysokość opłaty dodatkowej.
Skarżący zauważył, art. 13 ust. 1 pkt 1 u.d.p. wprowadza generalny obowiązek ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefach płatnego parkowania, przez korzystających z tej kategorii dróg. Zakres podmiotowy zwolnień z takkego obowiązku określa art. 13 ust. 3 u.d.p..
W art. 13b ust. 1 i ust. 2 sprecyzowano, że "opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 u.d.p., pobiera się za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu. w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.
Ustalenie strefy płatnego parkowania nie ma charakteru obligatoryjnego, bowiem strefa ta może zostać ustalona - na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach - przez radę gminy (miasta) (art. 13 ust. 3 u.d.p.). Jednocześnie art. 13 ust. 4 u.d.p. wskazuje, że rada gminy, ustalając strefę płatnego parkowania:
1) ustala wysokość stawek opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 u.d.p., z tym że opłata za pierwszą godzinę parkowania pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł;
2) może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowane oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi;