Tymczasem, jak dalej wywodzono w skardze, zgodnie z zaskarżonym przepisem uchwały, możliwość uzyskania stypendium sportowego jest uzależniona od bycia członkiem klubu sportowego działającego na terenie Miasta J. oraz posiadania karty zgłoszenia, licencji bądź innego dokumentu uprawniającego do udziału w zawodach. W takiej formie kwestionowany przepis jest niezgodny z art. 31 ust. 3 ustawy o sporcie, który upoważnia organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do uchwalenia szczegółowych zasad, trybu przyznawania i pozbawiania oraz rodzajów i wysokości stypendiów sportowych, nagród i wyróżnień, o których mowa w ust. 1 i 2. Stosownie zatem do ustawowego upoważnienia, rada gminy określając zasady przyznawania stypendium sportowego, powinna kierować się jedynie kryteriami określonymi w przywołanych przepisach, tj. znaczeniem danego sportu dla tej jednostki samorządu terytorialnego oraz osiągniętym wynikiem sportowym.
Odwołując się do brzmienia art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej upoważniającego organy jednostek samorządu terytorialnego do stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze ich działania, jedynie na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, Prokurator zarzucił, że unormowanie zawarte w § 3 uchwały zawęża w sposób sprzeczny z ustawą krąg podmiotów uprawnionych do otrzymania stypendium sportowego. Wyklucza bowiem z ich grona osoby, które pomimo spełnienia kryterium osiągnięcia wyników sportowych, nie mogą otrzymać pomocy materialnej z uwagi na fakt, że nie jest w ich przypadku spełniona przesłanka określona w § 3 ust. 2 pkt 1 kwestionowanego unormowania. Nie znajduje to jednak uzasadnienia w przepisach ustawy o sporcie. Ukształtowanie kryteriów przyznania stypendium sportowego w sposób sprzeczny z dyspozycją art. 31 ust. 1 przedmiotowej ustawy stanowi przekroczenie ram zakreślonego w art. 31 ust. 3 upoważnienia ustawowego, w związku z czym uchwała jest w tym zakresie nieważna.
W odpowiedzi strona przeciwna wniosła o oddalenie skargi, podnosząc, że Rada Miejska nie wyspecyfikowała żadnej dyscypliny sportu, jako szczególnie wyróżnionej w mieście, poprzez przyznawanie nagród i stypendiów sportowych. Nie ma żadnego uzasadnienia, a byłoby wręcz naruszeniem prawa ustalenie, że np. nagrody i stypendia sportowe mogą uzyskiwać osoby fizyczne uprawiające pchnięcie kulą, a już nie otrzymują takie osoby fizyczne, które uprawiają rzut dyskiem. Miasto J. chce doceniać i honorować wszystkie dyscypliny sportowe, które są uprawiane na terenie miasta, a osoby fizyczne - zawodnicy - osiągają wysokie wyniki sportowe. Znaczenie każdego sportu uprawianego w klubie sportowym, działającym na terenie gminy jest niezwykle istotne, gdyż tylko taka osoba, poprzez klub, może być identyfikowana z J. Członkostwo w klubie, działającym w J., osoby zdobywającej medale olimpijskie powoduje, że do klubu takiego garnie się młodzież - mieszkańcy miasta i w ten sposób rozwija się sport powszechny i rodzą się nowe talenty sportowe.
W ocenie strony przeciwnej treść przepisu § 3 ust. 2 pkt 1 uchwały w żaden sposób nie narusza warunków określonych w art. 31 ust. 1 i 3 ustawy o sporcie, gdyż ustawa nie definiuje, w jaki sposób należy wskazać osobę fizyczną i "dany sport", z punktu widzenia znaczenia tego sportu dla miasta. Uznanie stanowiska przyjętego przez Prokuratora oznaczałoby, że poprzez zdobycie medalu olimpijskiego, mieszkaniec Warszawy, trenujący w klubie warszawskim, ma prawo do stypendium sportowego przyznawanego przez Miasto J., tylko dlatego, że dla przykładu, w uchwale Rady Miejskiej, wśród różnych dyscyplin wymienia się np. rzut młotem kobiet.