Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca) Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. sprawy ze skargi D. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie oddala skargę.
Od dnia [...] r. D J posiada prawo jazdy kategorii A i B.
W dniu [...] r. do S P w W wpłynął wniosek P R we W o wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie wydania decyzji o skierowaniu D J na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Na uzasadnienie wniosku podano, że prowadzone jest śledztwo przeciwko stronie, w trakcie którego uzyskano opinię biegłych [...] oraz biegłego [...]. Stwierdzili oni zgodnie, że badany cierpi na chorobę [...] o [...] na podłożu [...] i zmian [...]. Występują u niego znaczne upośledzenia funkcji [...], [...], a okresowo [...] na podłożu istniejącej [...], co nasuwa zastrzeżenia co do stanu zdrowia i sprawności jako kierującego pojazdami. Do wniosku dołączono kopię postanowienia o wszczęciu dochodzenia, kopię protokołu przesłuchania świadka I J, kopie zaświadczeń lekarskich, postanowienie o postawieniu zarzutów, opinię [...] oraz protokół przesłuchania podejrzanego.
S P W wszczął postępowanie administracyjne i po zbadaniu przedstawionych dokumentów, w dniu [...] r. wydał decyzję o skierowaniu na badania lekarskie do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, powołując się na przepisy: art. 122 ust. 1 pkt 5 i art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchy drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.)
Po rozpatrzeniu odwołania strony od opisanej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w dniu [...] r. utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy przytoczył brzmienie przepisu art. 122 ust. 1 pkt 4 prawa o ruchu drogowym i wyjaśnił, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, wątpliwości co do stanu zdrowia kierowcy musi mieć organ kierujący na badania, a nie organ wnioskujący o wszczęcie postępowania w tej sprawie. W ocenie Kolegium, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że stan zdrowia strony sprowadza się do tego, że choruje on na [...], wymaga stałej opieki osób trzecich i poradni [...]. Zdaniem organu, zgromadzony materiał dowodowy dotyczący ustalenia stanu zdrowia kierowcy jest wyczerpujący i zgłoszone wnioski dowodowe strony (przesłuchania w miejscu zamieszkania samej strony i przesłuchania świadka I J), nie zasługiwały na uwzględnienie, szczególnie, że zainteresowany złożył obszerne wyjaśnienia na piśmie. Organ wywodził, że wnioski te zmierzały jedynie do wykazania odmiennej oceny zebranych dowodów, a nie do ustalenia stanu faktycznego, bowiem sam pełnomocnik strony przyznał, że skarżący choruje [...], twierdził jedynie, że choroba ta nie stanowi przeszkody w prowadzeniu pojazdów. Dlatego też Kolegium podniosło, że to właśnie przeprowadzenie stosownych badań pozwoli odpowiedzieć na pytanie, czy stan zdrowia D J pozwala w dalszym ciągu, pomimo schorzeń na jakie cierpi, na kierowanie pojazdami mechanicznymi. Badań tych nie może zastąpić zeznanie świadka czy samej strony.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu D J wniósł o uchylenie opisanych decyzji, zarzucając im naruszenie przepisów art.122 ust. 1 pkt 4 prawa o ruchu drogowym oraz art. 7, 9, 10 i 75 k.p.a. polegające na braku wszechstronnego zbadania sprawy, w szczególności poprzez niedopuszczenie jako dowodu w sprawie zeznań D i I J, a także zeznań lekarzy [...] i [...].