Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości podatku od środków transportowych za [...] rok oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Z. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie określenia A. B. wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych za [...] r. w kwocie [...] zł.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję Kolegium strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie: art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) w zw. z art. 2 pkt 36 i art. 55 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz § 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 186, poz. 1322 ze zm.) polegające na ich błędnej wykładni i niezastosowaniu w sytuacji, gdy pojazdy będące własnością strony stanowią pojazdy specjalne zwolnione ustawowo z podatku od środków transportowych.
Strona skarżąca w oparciu o definicję pojazdu specjalnego zawartą w art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym stwierdziła, iż pojazd szkoleniowy służący do nauki jazdy spełnia specjalne funkcje. Posiada bowiem odpowiednio dostosowane nadwozie, specjalne wyposażenie i oznakowanie. Podlega więc jako pojazd specjalny zwolnieniu od podatku od środków transportowych. Według skarżącej do wykonywania specjalnej funkcji, jaką jest nauka jazdy, nie mogą służyć pojazdy niedostosowane w sposób szczególny - jeżeli nie posiadają dodatkowego układu hamulcowego, czasami również układu kierowniczego, a także zewnętrznego oznakowania, sygnalizującego specjalne przeznaczenie. Obowiązek oznakowania w postaci umieszczonej na samochodach ciężarowych i innych z wyłączeniem osobowych i motocykli z przodu i z tytułu pojazdu lub zespołu pojazdów kwadratowej tablicy barwy niebieskiej z białą literą "L" wynika z art. 55 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym i z § 34 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. Skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem organów I i II instancji, że spełnienie przez pojazd przeznaczony do nauki jazdy wskazanych cech nie zmienia faktu, że jest to nadal samochód ciężarowy. Skarżąca podniosła również kwestię decydującego znaczenia wpisu w dowodzie rejestracyjnym pojazdów specjalnych. Podkreśliła, że dowody rejestracyjne pojazdów należących do niej w rubryce: adnotacje urzędowe posiadają wpis w postaci dużej litery "L", oznaczającej pojazd przeznaczony do nauki jazdy.
Skarżąca podniosła też zarzut naruszenia przepisów postępowania zawartych w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzoru dokumentów w tych sprawach (t.j. Dz.U. z 2007r., nr 137, poz. 968 ze zm.) poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Zgodnie z klasyfikacją pojazdów zawierającą określenie rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, stanowiącą załącznik nr 4 do wymienionego rozporządzenia, pojazdy przeznaczone do nauki jazdy należą bowiem do kategorii pojazdów przeznaczonych do wykonywania specjalnej funkcji. W tabeli nr 3 określającej przeznaczenie pojazdów specjalnych pod kodem 599 wymieniony jest pojazd "inny", czyli inny pojazd, zakwalifikowany do podrodzaju lub przeznaczenia nieokreślonego w zasadniczym podziale na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub zaświadczenia z badania technicznego.