Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Magdalena Jankowska-Szostak (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant specjalista Jolanta Ryndak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 września 2018 r. sprawy ze skargi B.S. na § 2 ust. 2 obejmujący stwierdzenie "oraz w soboty w godzinach od 9.00 do 14.00" uchwały Rady Miejskiej we W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...] w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wprowadzenia opłat abonamentowych i zerowej stawki opłaty dla niektórych użytkowników drogi, sposobu pobierania tych opłat i określenia wysokości opłaty dodatkowej I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 2 ust. 2 w zakresie "oraz w soboty w godzinach od 9.00 do 14.00"; II. zasądza od Gminy W. na rzecz skarżącego B.S. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Rada Miejska we W. podjęła uchwałę w dniu [...] kwietnia 2010 r., Nr [...] w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wprowadzenia opłat abonamentowych i zerowej stawki opłaty dla niektórych użytkowników drogi, sposobu pobierania tych opłat i określenia wysokości opłaty dodatkowej. W § 2 ust. 2 tej uchwały Rada Miejska ustaliła: "Za parkowanie pojazdów samochodowych w strefach, o których mowa w ust. 1 pobiera się opłaty w dni robocze od poniedziałku do piątku w godzinach od 9.00 do 18.00 oraz w soboty w godzinach od 9.00 do 14.00".
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na podstawie art. 3 § 2 pkt 5 w zw. z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2017 poz. 1369, dalej p.p.s.a.) w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. - o samorządzie gminnym (Dz.U. 2017 poz. 1875, dalej jako u.s.g.) złożył B. S. i zarzucił, że treść § 2 ust. 2 uchwały obejmująca stwierdzenie "oraz w soboty w godzinach od 9.00 do 14.00" narusza art. 94 Konstytucji RP w zw. z art. 13b ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. - o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2222). W konsekwencji wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.
W uzasadnieniu skargi wskazał na fakt, że skarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego. Przypomniał treść przepisu art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych.
Jednocześnie wskazał, że regulacja art. 13b ust. 4 u.d.p. zawiera normę kompetencyjną dla rady gminy do ustalenia strefy płatnego parkowania. Skarżący wskazał, że w świetle powyższych regulacji nie wynika prawo formułowania zaskarżonego przepisu, bowiem zostało wydane z istotnym naruszeniem prawa i nie może być uznane za podjęte w granicach ustawowego upoważnienia. Granice władztwa organów gminy, jak zauważył skarżący, są określone normami ustawowymi, które w rozpatrywanym przypadku, przekroczono. Zdaniem skarżącego użyty w § 2 ust. 2 zaskarżonej uchwały zwrot "oraz w soboty w godzinach od 9.00 do 14.00" jest sprzeczny z art. 13b ust. 1 u.d.p., zgodnie z którym opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ("postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania"), pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo. Skarżący nadmienił, że z dniem 1 maja 2001 r. został wprowadzony w Polsce pięciodniowy tydzień pracy, w związku z tym powszechnie przyjęto, że z sobota przestała być dniem powszednim i stała się dniem wolnym od pracy. Skarżący przywołał uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. akt I OPS I/11, zgodnie z którą sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 § 4 k.p.a.