Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędziowie Sędzia NSA Anna Moskała Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca) Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 18 listopada 2009 r. sprawy ze skargi A SA we W na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznych oddala skargę.
W dniu [...] r. Naczelnik Urzędu Celnego we W wydał kilkanaście osobnych decyzji (opatrując je wskazanymi tam, niekwestionowanymi numerami), w których określił wartość celną nośników zawierających komputerowe oprogramowanie oraz kwotę należnego podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem opłat licencyjnych, których uiszczenie przez spółkę "A" było - w ocenie tego organu - warunkiem sprzedaży tych towarów, sprowadzonych przez stronę na polski obszar celny, a których to opłat sama zainteresowana nie wykazała w zgłoszeniu celnym.
Decyzje, o których mowa, stały się ostateczne i prawomocne, bowiem spółka ich nie zakwestionowała, ani w trybie administracyjnego nadzoru instancyjnego, ani też w drodze kontroli sądowoadministracyjnej.
W dniu [...] r. do siedziby Izby Celnej we W wpłynęły za to wnioski strony, w których domagała się ona stwierdzenia nieważności wszystkich opisanych decyzji Naczelnika Urzędu Celnego we W z dnia [...] r., jako wydanych z rażącym naruszeniem art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Autor wniosku powołał się przede wszystkim na szereg wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanych w dniu 12 czerwca 2008 r., w których NSA uchylił wyroki tutejszego Sądu wydane w identycznych sprawach, uznając, że organy celne niezasadnie doliczyły opłaty licencyjne, do wartości celnej nośników zawierających oprogramowanie. Zdaniem pełnomocnika spółki, w świetle uzasadnienia tamtych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego należy przyjąć, że Naczelnik Urzędu Celnego we W, dopuści się rażącego naruszenia prawa przy wydawaniu decyzji z dnia [...] r.
Oceny tej nie podzielił Dyrektor Izby Celnej we W, który - w odrębnych decyzjach wydanych w dniu [...] r. - odmówił stwierdzenia nieważności rozstrzygnięć zakwestionowanych w tym nadzwyczajnym trybie przez zainteresowaną.
Rozpatrując odwołanie spółki od tych decyzji, Dyrektor Izby Celnej połączył sprawy w celu ich łącznego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia, powołując się na przepis art. 90 prawa celnego (postanowienie z dnia [...] r.). Po ponownym merytorycznym rozważeniu argumentacji strony, organ odwoławczy wydał - w dniu [...] r. - jedną decyzję (Nr [...]), w której utrzymał w mocy wszystkie swoje wcześniejsze orzeczenia z dnia [...] r.
Ostatnio wymieniona decyzja została zaskarżona przez spółkę do tutejszego Sądu, z żądaniem jej uchylenia w całości i zasądzenia kosztów.
W skardze sformułowano następujące zarzuty:
1. Naruszenia art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej - poprzez błędne ustalenie, iż w zakwestionowanych decyzjach organ przyjął odmienną interpretację wchodzących w rachubę przepisów od tej, której dokonał w tożsamych sprawach NSA, podczas gdy ta ostatnia interpretacja była wynikiem zastosowania wyłącznie literalnego brzmienia tych przepisów, bez odwołania się do żadnej szczególnej metody wykładni.
2. Błędną interpretację art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej - poprzez przyjęcie, że:
a) ustalenie przez organy, iż opłaty licencyjne dotyczyły nośników, a nie zawartego na nich oprogramowania (co wynikało wprost z pkt. 13 umowy licencyjnej), nie stanowi rażącego naruszenia art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej;