Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk, Sędzia WSA Marcin Miemiec, Protokolant Monika Mikołajczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 24 października 2007 r. sprawy ze skargi D. W. na uchwałę Gminy J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego oddala skargę.
Uchwałą Nr [...] z dnia [....], podjętą z powołaniem jako podstawy prawnej art. 190 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (jednolity tekst - Dz. U. z 2003 r., Nr 159 , poz. 1547 ze zm.), Rada Miejska J. G. stwierdziła wygaśnięcie mandatu radnej tej G. D. W., w związku z naruszeniem przez wskazaną radną art. 24f, ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
W piśmie z dnia 8 maja 2007 r. skierowanym do Przewodniczącego Rady Miejskiej, skarżąca wezwała do usunięcia naruszenia prawa w zakresie podjęcia uchwały, w przedmiocie wygaśnięcia jej mandatu radnego. W uzasadnieniu pisma D. W. powołała się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 czerwca 1993 r. sygn. akt [...] podniosła, że korzystanie z powszechnie dostępnych usług, zakładów, przedsiębiorstw, instytucji i urządzeń miejskich na warunkach ogólnych oraz stosunków wynikających z najmu pomieszczeń dla własnych celów mieszkaniowych lub handlowo - przemysłowych i dzierżawy drobnych parcel, jeżeli najem lub dzierżawa oparte są na warunkach ustalonych powszechnie dla danego typu przedmiotu najmu lub dzierżawy, nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Wskazała, że grunt pod kiosk na targowisku wydzierżawiła na podstawie ogólnych warunków dzierżawy ustalonych uchwałami Rady Miejskiej J. G.: "Regulamin Targowisk", "o wysokości opłat lokalnych" oraz zarządzenia Prezydenta Miasta nr [...] "w sprawie określenia minimalnej stawki za dzierżawę gruntu na targowiskach miejskich".
Podniosła również, ze skoro grunt gminny "targowisko" został oddany przez gminę we władanie prywatnej osoby na podstawie umowy dzierżawy, to zawierając umowę z dzierżawcą, wydzierżawiła grunt znajdujący się we władaniu prywatnej osoby, a nie mienie gminne. Podkreślony został również fakt, że gmina zawierając umowę dzierżawy, określiła termin jej trwania do dnia [...], a zatem utraciła możliwość dysponowania terenem targowiska do tego czasu. W konkluzji powołała się również na orzecznictwo sądów administracyjnych i stwierdziła, że nie posiada żadnego prawa do władania przedmiotowym gruntem, a w związku z przedstawionymi okolicznościami, terenu targowiska nie można traktować jako mienia komunalnego.
W dniu 17 maja 2007 r. obszernym pismem skierowanym do skarżącej, Wojewoda podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, a tym samym zasadność podjętej przez Radę Miejską uchwały. W uzasadnieniu pisma wyjaśnił, że grunt na którym znajduje się targowisko, Gmina oddała jedynie w dzierżawę, co nie spowodowało utraty przez ten grunt charakteru mienia gminnego. Jednocześnie, na co wskazał Wojewoda, w § 10 umowy dzierżawy, Gmina zastrzegła sobie prawo rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym. Organ nadzoru wywodził, że Gmina zezwoliła dzierżawcy na udostępnianie gruntu innym osobom i na podstawie takiego zezwolenia, radna uzyskała prawo do parceli na terenie gruntu miejskiego i prowadzi na tej parceli działalność zarobkową, tym samym wykorzystując mienie gminne do prowadzonej działalności. Podkreślono, że bez znaczenia przy tym pozostaje, czy prawo do używania gruntu gminnego uzyskane zostało na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z gminą, czy też z jakimkolwiek innym podmiotem. Powołując się na orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, Wojewoda wyjaśniał, że ustawodawca może nakładać na radnych różnego rodzaju ograniczenia w odniesieniu do ich działalności zawodowej pod warunkiem, że ograniczenia te pozostawać będą w racjonalnym związku z interesem publicznym, któremu mają służyć i że zakres tych ograniczeń pozostanie współmierny do rangi tego interesu (uchwała z dnia 2 czerwca 1993 r. (W.17/92). W uchwale tej, Trybunał dokonał obowiązującej wykładni ustawowego sformułowania "prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego". Trybunał przyjął, że chodzi zarówno o odpłatne, jak i nieodpłatne wykorzystywanie mienia, w którego władanie osoba objęta zakazem weszła już po objęciu funkcji publicznej. Trybunał nie miał wątpliwości co do tego, że osoby pełniące wysokie funkcje publiczne muszą liczyć się z pewnymi ograniczeniami ich aktywności gospodarczej (uchwała z 13 kwietnia 1994 r., W.2/94).