Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca), Magdalena Jankowska - Szostak, Protokolant referent Aneta Szmyt, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi J.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty kary pieniężnej oddala skargę w całości.
UZASADNEINIE
Pismem z 2 listopada 2016 r. J. W. (zwana dalej także: skarżącą, stroną, wnioskodawczynią) wniosła o odroczenie na 4 miesiące kalendarzowe zapłaty kary pieniężnej, wymierzonej decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] kwietnia 2016 r., nr [...] (utrzymanej następnie w mocy decyzją Dyrektora Izby Celnej we W. z [...] sierpnia 2016 r., nr [...]). Jako podstawę prawną żądania wskazała przepis art. 67a § 1 pkt 1 w zw. z art. 67b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej z uszczegółowieniem, że odroczenie nie stanowi pomocy publicznej. W uzasadnieniu wniosku wyjaśniła, że wymierzona przez organ kara w kwocie 12.000 zł stanowi istotną część jej miesięcznych dochodów, w związku z czym natychmiastowa jej zapłata w terminie określonym w upomnieniu jest niemożliwa z uwagi na sytuację materialno-finansową strony. Wraz z wnioskiem o odroczenie skarżąca złożyła również wniosek o rozłożenie na 10 równych rat - płatnych co dwa miesiące (przy czym pierwsza rata płatna do dnia 1 stycznia 2017 r.) - kary pieniężnej, wymierzonej opisaną wyżej decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w L. W uzasadnieniu podania strona wskazała, że rozłożenie na raty płatności wymierzonej kary wraz z odsetkami za zwłokę, umożliwi zapłatę należności, a kwota 12.000 zł stanowi (zwłaszcza wraz z innymi karami wymierzonymi na tej samej podstawie) istotną część miesięcznych dochodów firmy, dlatego też jednorazowa jej zapłata w terminie określonym w upomnieniu, nie pozostanie bez wpływu na zdolność firmy do uregulowania wymagalnych i niezbędnych dla zachowania jej bytu, zobowiązań o charakterze publicznoprawnym (w tym zaliczek na podatek dochodowy, składki na ubezpieczenie społeczne itp.) jak i prywatnoprawnym.
Pismem z 2 czerwca 2017 r. strona ponownie wniosła o rozłożenie na raty zapłaty kary pieniężnej, wymierzonej decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w następujący sposób: 10 równych rat, płatnych co dwa miesiące, przy czym pierwsza rata płatna do dnia 31 sierpnia 2017 r., wskazując, że ten układ ratalny jest realny oraz możliwy do dotrzymania, a rozłożenie na raty płatności wymierzonej kary wraz z odsetkami za zwłokę umożliwi podatnikowi zapłatę ciążących na nim należności. Kolejnym pismem pełnomocnik skarżącej, zgłaszając swój udział w sprawie, poinformował m.in., że wnioskowana ulga nie stanowi, w ocenie Strony, pomocy publicznej, albowiem nie spełnia ona przesłanek z art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Strona w toku postępowania złożyła do akt sprawy dokumenty dotyczące jej sytuacji finansowej, sporządzone przez siebie oświadczenie majątkowe oraz wypełniony druk oświadczenia o stanie majątkowym i sytuacji finansowej.
Decyzją z [...] lutego 2018 r. (nr [...]) Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego we W. odmówił stronie rozłożenia na raty kary pieniężnej.
Po rozpoznaniu odwołania, zaskarżoną w sprawie decyzją z [...] czerwca 2018 r. (nr [...]) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. utrzymał w mocy pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie.
Organ odwoławczy przywołał na wstępie treść art. 67a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Podkreślił, że przy analizie zajścia w sprawie przesłanki ważnego interesu podatnika winna być rozpatrzona w pierwszej kolejności kwestia okoliczności powstania zaległości z tytułu kary pieniężnej, w odniesieniu do której został złożony wniosek o udzielenie ulgi w spłacie. Zauważył, że kara ta została wymierzona z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry bez zezwolenia, a zatem sama strona przyczyniła się do nałożenia kary, podjęła ona bowiem decyzję o prowadzeniu określonej działalności gospodarczej bez stosownego zezwolenia.