Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz, (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Sędzia WSA Józef Kremis, Jerzy Strzebinczyk, , Protokolant Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję K. W. P. we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie oddala skargę.
W dniu [...] r., ok. godz. [...] podczas kontroli drogowej na ul. [...] w P. funkcjonariusze P. stwierdzili, że kierujący samochodem marki [...], nr rej. [...] - W. W. znajduje się w stanie nietrzeźwości. Przeprowadzone urządzeniem elektronicznym badania wykazały zawartość [...] mg/l, [...] mg/l oraz [...] mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
W związku z powyższym w sprawie wszczęto dochodzenie, zakończone wniesieniem wobec W. W. aktu oskarżenia o przestępstwo z art. 178a §1 k.k. Niezależnie od prowadzonego postępowania przygotowawczego K. P. P. w D., na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) decyzją nr [...] z dnia [...] r. skierował W. W. na badanie lekarskie przeprowadzane w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.
Od decyzji o skierowaniu na badanie strona złożyła odwołanie, wnosząc o jej uchylenie. Pełnomocnik strony stwierdził, że podstawą skierowania na badanie jest kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości lub podobnie działającego środka, a fakt kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości został zakwestionowany w całości przez odwołującego się. Przyznał on jedynie, że znajdował się w unieruchomionym, niesprawnym pojeździe, zajmując miejsce po stronie pasażera. Dlatego też wobec braku prawomocnego orzeczenia sądowego i kwestionowaniu faktu kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, wydanie skierowania na badanie lekarskie jest w ocenie strony nieuprawnione i przedwczesne.
Decyzją z dnia [...] r. K. W. P. we W. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...]r. Organ odwoławczy rozpatrując sprawę zważył, że na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym badaniu lekarskiemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem podlega kierujący pojazdem silnikowym, skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego jeżeli kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu. Użyte przez ustawodawcę określenie "podlega przesądza o obligatoryjności skierowania na badania osoby, o której mowa w art. 122ust. 1 pkt 3 lit. b cytowanej ustawy. Organ, którego funkcjonariusz ujawnił fakt prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, nie ma możliwości odstąpienia od realizacji ciążącego na nim obowiązku.
Skierowanie na badanie psychologiczne wydaje kierującemu komendant miejski/powiatowy Policji w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym kierował pojazdem (§2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami - Dz. U. Nr 2, poz. 15 ), a osoba skierowana obowiązana jest poddać się badaniu w terminie do 30 dni od dnia otrzymania skierowania.
W ocenie organu odwoławczego z analizy akt postępowania wynika, że K. P. P. w D., wydający decyzję o skierowaniu na badanie lekarskie zastosował się do terminu, jaki ustawodawca określił w ww. rozporządzeniu (skierowanie wydano po dwóch dniach). Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem odwołującej się strony, że decyzja została wydana przedwcześnie. Postępowanie administracyjne jest postępowaniem odrębnym od postępowania karnego, a badanie nie ma charakteru dodatkowej kary za popełniony czyn, lecz ma na celu orzeczenie istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. Związane jest to z zapewnieniem uczestnictwa w ruchu drogowym kierowców, posiadających określone predyspozycje. Oczekiwanie na prawomocne rozstrzygnięcie sądu sprawiłoby, że skierowanie osoby na badanie po upływie 30-dniowego terminu byłoby skutecznie zaskarżalne. Podstawą prawną skierowania na badanie lekarskie jest art.. 122 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Nieuzasadnione jest więc twierdzenie, że decyzja jest nieuprawniona. W odróżnieniu od konstrukcji art. 124 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, który daje podstawę skierowania na badanie wyłącznie sprawcy, a rozporządzenie nie określa terminu wydania decyzji o skierowaniu, ustawodawca nie uzależnia uprawnienia do kierowania na badanie psychologiczne osoby, od uprzedniego skazania jej prawomocnym wyrokiem.