Sprawa ze skargi Wojewody D. na § 4, § 5, § 8 we fragmencie "po upływie 14 dni od dnia opublikowania w dzienniku Urzędowym Województwa D." uchwały Rady Gminy P. w przedmiocie ustalenia parkingu płatnego, stawek opłat za parkowanie i sposobu ich pobierania
Uzasadnienie strona 7/7

Nieprawidłowość takiego wnioskowania z art. 4 ust. 1 pkt 2 u,.g.k. wiąże się z wadliwym i niedopuszczalnym ustawowo założeniem organu stanowiącego, że w kategorii opłat ujętych w tym przepisie mieszczą się również "opłaty dodatkowe", które - jak wcześniej wykazano - nie mają cech opłat, są bowiem karą pieniężną wymierzaną w granicach odpowiedzialności administracyjnej. Trzeba przy tym zauważyć, że takiego charakteru "opłaty dodatkowej" (przewidzianej w § 4 uchwały) nie neguje również organ stanowiący Gminy P., skoro w odpowiedzi na skargę wręcz przyznaje, że "Opłata dodatkowa jest formą zdyscyplinowania z tytułu bezprawnego korzystania, czyli bez wniesienia opłaty za miejsce parkingowe na terenie placu będącego własnością Gminy. Łamanie prawa wiąże się z nałożeniem sankcji na osobę, która się tego dopuściła. Jest to element przymusu, który wynika z tworzenia aktów prawnych i uświadamiania tym, do których jest adresowane, że konsekwencją postępowania wbrew prawu jest sankcja, w tym o nazwie "opłata dodatkowa". Gmina we wskazanej uchwale użyła opłaty dodatkowej jako elementu dyscyplinujące osoby korzystające z parkingu do stosowania prawa".

Nie przecząc idei odpowiedzialności za naruszenie prawa, którą nietrudno dostrzec w przywołanej wypowiedzi Gminy, nie można jednak zapominać, że ustanowienie odpowiedzialności należy do materii ustawowej. Organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego mogą zatem sięgnąć po taki instrument wtedy i tylko wtedy, gdy ustawodawca wprost upoważni je (bez posługiwania się przez organy domniemaniem kompetencji) do wprowadzania unormowań o charakterze represyjnym (jak np. w art. 13f u.d.p.).

Poczynione uwagi pozwalają twierdzić, że art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k., upoważniający organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego do stanowienia o "wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego", nie przyznaje tym organom kompetencji do wprowadzania "opłat dodatkowych" mających charakter kary pieniężnej za niewykonanie obowiązku zapłaty ustanowionych przez te organy opłat.

Ponieważ do niewadliwie ustalonego w postępowaniu wyjaśniającym stanu faktycznego nie można było odnieść unormowań dotyczących ustanowienia strefy płatnego parkowania i obowiązujących tam "opłat" (art. 13b ust. 4 u.d.p.) i "opłat dodatkowych" (art. 13f u.d.p.), należało uznać, że postanowienia zawarte § 4 i § 5 uchwały Rada Gminy P. wykraczały poza upoważnienie przewidziane w art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k.

Nie jest też bezzasadny wywód organu nadzoru o braku podstaw prawnych do opublikowania zaskarżonej uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa D. (co przyznała także Gmina w przedostatnim zdaniu odpowiedzi na skargę), ponieważ akt ten w nadanej mu przez Radę Gminy formie i treści nie należy do aktów normatywnych ujętych w zamkniętym katalogu art. 13 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Ustalenia te musiały zatem prowadzić do stwierdzenia nieważności § 8 uchwały we fragmencie "po upływie 14 dni od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Województwa D.".

Z tych względów - stosownie do dyspozycji art. 147 § 1 p.p.s.a. - należało orzec jak w punkcie I sentencji wyroku. Podstawę orzeczenia sformułowanego w punkcie II sentencji stanowił art. 152 p.p.s.a.

Strona 7/7