Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis,, Sędzia NSA Anna Moskała, , Protokolant Jolanta Ryndak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 maja 2009 r. sprawy ze skargi A sp. z o. o. w W. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia 19 września 2008 r. nr XVII/120/07 w przedmiocie uchylenia uchwały Rady Gminy i Miasta N. z dnia 25 czerwca 2002 r., XXXVI/325/02 podjętej w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar Gminy N. I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy N. na rzecz strony skarżącej 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania; III. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.
W dniu 25 czerwca 2002 r. Rada Gminy i Miasta N. podjęła uchwałę Nr XXXVI/325/02 w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar Gminy N., powołując w podstawie prawnej tego aktu przepisy: art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Uchwała ta została uchylona w całości późniejszą uchwałą Rady Miejskiej w N. z dnia 19 września 2007 r., Nr XVII/120/07, w której organ ten powołał także przepis art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, a ponadto - art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Pismem datowanym na 19 lipca 2008 r. Zarząd Spółki z o. o. A z siedzibą w Wykrotach wezwał Radę Miejską w N. do usunięcia naruszenia prawa, poprzez uchylenie drugiej z wymienionych uchwał. W odpowiedzi Rada Miejska w N. podjęła w dniu 14 sierpnia 2008 r. kolejną uchwałę (Nr XXXII/217/08), uznając w niej wezwanie do usunięcia prawa za bezzasadne.
W terminowo wniesionej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pełnomocnik spółki zażądał stwierdzenia nieważności uchwały RM w N. z dnia 19 września 2007 r. (Nr XVII/120/07) i zasądzenia kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi podkreślono, że przyczyną podjęcia przez stronę, w 2004 r., działalności gospodarczej na obszarze Gminy N. położonym w granicach Specjalnej Strefie Ekonomicznej było zaufanie do zapewnienia wynikającego z § 1 uchwały z dnia 25 czerwca 2002 r. (Nr XXXVI/325/02), że do końca okresu funkcjonowania tej Strefy nie będzie obowiązana do uiszczania podatku od nieruchomości, na których zainwestowała, likwidując swoją fabrykę prowadzoną wcześniej w B. Tymczasem zaskarżona uchwała (z dnia 19 września 2007 r., Nr XVII/120/07) w ogóle nie odniosła się do praw nabytych przez przedsiębiorców już działających w Strefie, na podstawie uchwały z 2002 r. W ocenie autora skargi doszło w ten sposób do naruszenia "interesów w toku" spółki, co pozostaje w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawa, proklamowaną w art. 2 Konstytucji RP i uzasadnia zaskarżenie uchwały z 2007 r. - jako podważającej zaufanie do państwa i stanowionego przezeń prawa - do sądu administracyjnego, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W kontekście tych twierdzeń strona skarżąca przywołała stanowisko Trybunału Konstytucyjnego zawarte w wyroku z dnia 6 lipca 2004 r. (P 14/03), a precyzujące przesłanki, których spełnienie uzasadnia twierdzenie o naruszeniu "interesów w toku". Zdaniem spółki, przesłanki te wystąpiły w niniejszej sprawie, co daje podstawy do zasadnego sformułowania zarzutu o naruszeniu tych "interesów" wskutek podjęcia zaskarżonej uchwały.
W drugiej części uzasadnienia skargi (punkty III-IV) pomieszczono szczegółową polemikę z argumentacją przywoływaną przez Gminę N. dla uzasadnienia poglądu o dopuszczalności uchylenia uchwały z 2002 r.
W odpowiedzi pełnomocnik strony przeciwnej wniósł - alternatywnie - o odrzucenie albo o oddalenie skargi.