Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w związku z eksploatacją urządzenia do gier poza kasynem gry
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędziowie Sędzia WSA Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Kiermacka, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w związku z eksploatacją urządzenia do gier poza kasynem gry oddala skargę w całości.

Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Gry losowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/6

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Skarżoną decyzją z [...] lipca 2017 r., Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IAS) - po rozpatrzeniu odwołania "A" Sp. z o.o. z/s we W. (dalej: spółka, strona, skarżąca) - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Celno-Skarbowego we W. (dalej: Naczelnik UCS) z [...] kwietnia 2017 r., nakładającą na spółkę karę pieniężną w wysokości 12.000 zł, w związku z eksploatacją urządzenia do gier o nazwie HOT FUN nr [...] poza kasynem gry. Jako podstawę prawną decyzji podał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej: O.p.) w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r.

o grach hazardowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 471 ze zm. - dalej: u.g.h.). Z akt sprawy wynika, że funkcjonariusze celni przeprowadzili w lokalu: "B", znajdującym się przy ul. [...] w miejscowości S. ([...] P.), kontrolę w zakresie przestrzegania przepisów prawa regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych. Ustalili, że: 1) w lokalu znajduje się w/w automat do gier (podłączony do sieci, włączony i gotowy do gry); 2) dysponentem (właścicielem) automatu i organizatorem gier jest spółka; 3) spółka nie posiada zarówno koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak i zezwolenia na prowadzenie gier na automatach (także poświadczenia rejestracji automatu); 4) lokal nie jest kasynem gry, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a/ u.g.h. W następstwie czynności procesowych, obejmujących oględziny automatu i eksperyment (odtworzenie gry na automacie), kontrolujący uznali, że gra na automacie wyczerpuje znamiona definicji gry na automatach z art. 2 ust. 3 u.g.h. Naczelnik UCS wszczął w stosunku do spółki - z urzędu - postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej z art. 89 u.g.h. Zdaniem Naczelnika UCS, zebrany w sprawie materiał dowodowy przesądził, że na automacie urządzane były przez spółkę gry hazardowe, o których mowa w art. 2 ust. 3 u.g.h. Nie były one jednak prowadzone w kasynie gry, ani w oparciu o ważne zezwolenie w tym zakresie. Ustalenia i rozstrzygnięcia Naczelnika UCS znalazły potwierdzenie w decyzji tego organu, nakładającej na spółkę karę pieniężną w wysokości 12.000 zł, w związku z urządzaniem gier na automacie poza kasynem gry. Materialno-prawną podstawę decyzji stanowił art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 90 ust. 1 i 2 u.g.h. Po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, Dyrektor IAS - w skarżonej decyzji - oparł się na art. 2 ust. 3 i 5, art. 6 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. Wskazał, że - zgodnie z art. 2 ust. 3 u.g.h. - grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Stwierdził, że dysponentem automatu i urządzającym gry była spółka, co potwierdza m.in. umowa dzierżawy powierzchni użytkowej z 1 lipca 2016 r., zawarta przez spółkę z właścicielem kontrolowanego lokalu, na podstawie której automat wstawiono do lokalu (także zamocowana na automacie tabliczka zawierająca dane spółki). Odwołując się do ustaleń poczynionych w kontroli (wyniku oględzin automatu i eksperymentu procesowego), Dyrektor IAS uznał, że automat odpowiada regulacji art. 2 ust. 3 u.g.h. Zauważył, że badany automat jest urządzeniem elektronicznym; aby rozpocząć grę należy go zasilić środkami pieniężnymi za pośrednictwem akceptora monet lub banknotów; wynik gry jest całkowicie losowy; urządzenie wypłaca wygrane pieniężne. Dyrektor IAS stwierdził, że w sprawie pozyskano legalne dowody. Zaakcentował, że spółka nie przedstawiła żadnych dowodów przeciw tezie, że gry prowadzone były na urządzeniu elektronicznym, o wygrane pieniężne i zawierały element losowości. Dalej Dyrektor IAS zawarł argumentację na poparcie stanowiska, że w sprawie zastosowanie miały przepisy u.g.h. obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia skutkującego nałożeniem kary, tj. w brzmieniu sprzed [...] kwietnia 2017 r. Nie podzielił zatem zarzutu naruszenia art. 120 O.p. w zw. z art. 89 u.g.h. w zw. z art. 7 Konstytucji. Następnie organ II instancji, jako chybiony, ocenił zarzut naruszenia art. 130 § 1 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 125 § 1 O.p., z uwagi na określenie zakresu postępowania przy użyciu sformułowania "w sprawie wymierzenia kary", co zdaniem spółki sugerowało sposób załatwienia sprawy. Organ celny odniósł się również do zarzutu dotyczącego rażącego naruszenia prawa Unii Europejskiej, tj. naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. przez jego zastosowanie wobec spółki, podczas gdy powołany przepis, wespół z zakazem z art. 14 ust. 1 u.g.h., stanowi "regulację techniczną" w rozumieniu dyrektywy notyfikacyjnej, a w konsekwencji, przy braku notyfikacji projektu u.g.h. Komisji Europejskiej, nie może być on stosowany. Podał, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 19 lipca 2012 r., w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11, Trybunał jednoznacznie wypowiedział się jedynie na temat art. 14 ust. 1 u.g.h., wskazując na jego techniczny charakter (w rozumieniu w/w dyrektywy). Podniósł, że TSUE wyraził także pogląd, że przepisy przejściowe u.g.h. zawierają warunki mogące wpływać na sprzedaż automatów do gier o niskich wygranych oraz że te przepisy przejściowe to: art. 129 ust. 2, art. 138 ust. 1 i art. 135 ust. 2 u.g.h. Zauważył, że art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., mocą którego wymierzono w sprawie karę pieniężną, nie został oceniony w tym orzeczeniu i że przepis ten nie jest przepisem przejściowym. Nie tego przepisu dotyczył zatem - zdaniem organu - analizowany wyrok TSUE. Organ podkreślił, że pytania prejudycjalne, inicjujące wydanie omawianego wyroku, dotyczyły rzeczywiście przepisów przejściowych, tj. art. 129 ust. 2, art. 138 ust. 1 i art. 135 ust. 2 u.g.h. oraz że rozszerzające traktowanie znaczenia omawianego orzeczenia TSUE (tu: odnoszone do art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.) wydaje się być nieuprawnione.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Gry losowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej