Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Sędzia WSA Maciej Guziński Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na § 2 ust. 1 pkt 6, pkt 7, pkt 8, pkt 9 oraz § 2 ust. 2 pkt 5, pkt 7, pkt 8, pkt 9 i pkt 10 uchwały Rady Miejskiej w L. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie ustalenia cen urzędowych za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich w L. oraz określenia sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych i wysokości opłaty manipulacyjnej w gminnym regularnym przewozie osób w L. I. stwierdza nieważność § 2 ust. 1 pkt 6, pkt 7, pkt 8, pkt 9 oraz § 2 ust. 2 pkt 5, pkt 7, pkt 8, pkt 9 i pkt 10 zaskarżonej uchwały; II. określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku.
Wojewoda D. wniósł skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w L. z dnia [...] r. w sprawie ustalenia cen urzędowych za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich w L. oraz określenia sposobu ustalenia wysokości opłat dodatkowych i wysokości opłaty manipulacyjnej w gminnym regularnym przewozie osób w L., wnosząc o stwierdzenie nieważności § 2 ust. 1 pkt 6, pkt 7, pkt 8, pkt 9 oraz § 2 ust. 2 pkt 5, pkt 7, pkt 8, pkt 9 i pkt 10 tej uchwały.
W uzasadnieniu skargi organ nadzoru wskazał, że w powołanych przepisach rada gminy określiła: jak mają wyglądać bilety (§ 2 ust. 1 pkt 6), kiedy następuje początek ważności biletu (§ 2 ust. 1 pkt 7), kiedy bilet uważa się za skasowany (§ 2 ust. 1 pkt 8), kiedy bilet jest nieważny (§ 2 ust. 1 pkt 9 oraz § 2 ust. 1 pkt 8), uprawnienia posiadacza biletu okresowego na daną linię (§ 2 ust. 2 pkt 5), kiedy ważny jest bilet okresowy imienny (§ 2 ust. 1 pkt 7), kwestie związane z wydawaniem karty elektronicznej, w tym wysokość opłaty za wydania odtworzonej karty (§ 2 ust. 2 pkt 9 i pkt 10).
Organ wskazał art. 34a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r Prawo przewozowe (Dz.U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601 ze zm.), na podstawie którego w odniesieniu do gminnego regularnego przewozu osób, rada gminy określa:
1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:
a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,
b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,
c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,
d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu
- mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;
2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej.
Organ nadzoru wskazał także na art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), który upoważnia radę gminy do ustalania cen urzędowych za usługi przewozowe w publicznym transporcie zbiorowym w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w gminnych przewozach pasażerskich oraz za przewozy taksówkami na terenie gminy.
Według organu nadzoru zakwestionowane regulacje uchwały nie mają charakteru wykonawczego do powołanych przepisów ustawowych. Dotyczą natomiast materii, objętej zakresem regulaminu korzystania z usług publicznego transportu zbiorowego. Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13), kompetencje do jego opracowania ma organizator, operator lub grupa operatorów i zatwierdzony przez organizatora bądź przewoźnik, o którym mowa w art. 30 i 31.