Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała, Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis (sprawozdawca), Asesor WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Protokolant Monika Mikołajczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na zarządzenie Burmistrza Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zamknięcia odcinka drogi z Z. - ul. [...] I. stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia; II. określa, że zaskarżone zarządzenie nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Przedmiotem skargi Wojewody D. jest zarządzenie Burmistrza Z. nr [...] z dnia [...] r., którym organ ten - działając na podstawie art. 20 ust. 14 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., zwanej dalej "u.d.p.") - zamknął z dniem [...] r. dla ruchu kołowego odcinek, położonej w Z., drogi oznaczonej w ewidencji gruntów nr [...] - ulica [...] (§ 1 zarządzenia). W § 2 tego aktu postanowił, że wspomniane ograniczenie nie dotyczy mieszkańców ul. [...], w § 3 zaś określił, że zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania. Dodatkową podstawę wydania zaskarżonego zarządzenia stanowiła - sporządzona przez biegłego z zakresu drogownictwa - ocena stanu technicznego odcinka drogi ul. [...] oraz parkingu przy dyskoncie spożywczym "A". W dokumencie tym ustalono, że ul. [...] stanowi drogę gminną klasy "D", a więc drogę dojazdową, która nie spełnia podstawowych wymagań przewidzianych dla wszystkich dróg w zakresie bezpieczeństwa użytkowania, nośności i stateczności konstrukcji, ochrony środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony przez hałasem, wibracjami, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby, możliwości użytkowania drogi zgodnie z przeznaczeniem, warunków do korzystania przez osoby niepełnosprawne oraz dojazdów dla służb ratowniczych. Wskazano ponadto, że odcinek drogi od ul. [...] do budynków mieszkalnych został wykonany z nawierzchni mineralno-bitumicznej, w której uwidaczniają się ubytki oraz uszkodzenia, co wymaga remontu. Nawierzchnia parkingu jest zniszczona w stopniu utrudniającym ruch samochodowy i pieszy, w tym osób niepełnosprawnych, i wymaga przebudowy.
Pismem z dnia [...] r., skierowanym do Wojewody D., użytkownik wieczysty nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym [...] położonej w Z. przy ul. [...] oraz właściciel zabudowań znajdujących się na niniejszej działce - K. N. - wskazał, że zamknięta dla ruchu kołowego droga ul. [...] stanowi jedyny dojazd do jego posesji. Podniósł przy tym, że na posesji tej znajduje się dyskont spożywczy "A" wraz z miejscami parkingowymi dla klientów.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Wojewoda D. wniósł o stwierdzenie nieważności wymienionego zarządzenia z powodu naruszenia art. 20 pkt 14 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Według tego przepisu, zamknięcie drogi przez jej zarządcę jest możliwe jedynie w przypadku bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia. Wnioskując a contrario, należy - zdaniem Wojewody - uznać, że nie ma podstaw do zamknięcia drogi, gdy jej eksploatacja nie stwarza bezpośredniego zagrożenia dla jej użytkowników lub ich mienia.
Tymczasem złożone przez Burmistrza Gminy Z. wyjaśnienia, jak również przedstawione dokumenty, w tym opinia biegłego, nie potwierdzają - według Wojewody - wystąpienia przesłanek bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa osób lub mienia. w Z. Skarżący zauważył, że na brak tych przesłanek wskazał także sam Burmistrz, który w § 2 zarządzenia postanowił, że zamknięcie ruchu kołowego na odcinku drogi ul. [...] "nie dotyczy mieszkańców ul. [...]". Również orzeczenie dotyczące stanu technicznego spornego odcinka drogi nie wskazuje na bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia, w szczególności zaś nie stwierdza, by brak wskazanych w nim "wymagań jakim powinny odpowiadać drogi publiczne" miał wpływ na bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia ludzkiego, czy też powstanie znacznej szkody.