Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca) Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 3 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi Regionalnej Izby Obrachunkowej we W. na § 2 ust. 2 pkt 6 uchwały Rady Gminy K. z dnia [...]. nr [...] w sprawie podatków i opłat lokalnych na rok 2009 I. stwierdza nieważność § 2 ust. 2 pkt 6 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie I.
W dniu [...]r. Rada Gminy K. podjęła uchwałę Nr [...]w sprawie podatków i opłat lokalnych na rok 2009, powołując w podstawie prawnej tego aktu prawa miejscowego wiele przepisów, między innymi art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
W § 2 ust. 2 uchwały Rada dokonała zwolnienia z podatku od nieruchomości - poza nieruchomościami wymienionymi w art. 7 ust. 1 ustawy, o której była mowa - obejmującego, między innymi, "grunty, budowle i budynki zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej położone na terenie gminy K. w obrębie wsi Osiek na działkach o numerach 225/3 i 225/6" (pkt 6 w § 2 ust. 2 uchwały).
Ten ostatnio powołany przepis zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Regionalna Izba Obrachunkowa we W. , z wnioskiem o stwierdzenie jego nieważności, jako rażąco naruszający przepis art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż w piśmie z dnia [...]r. Przewodniczący Rady Gminy K. wyjaśnił - na żądanie organu nadzoru - że działki wymienione wprost w § 2 ust. 2 pkt 6 uchwały stanowią własność Gminy, ale pozostają w użytkowaniu K. R. O. które działają sezonowo i nie posiadają środków finansowych na opłacenie podatku. Prowadzona na tych działkach działalność związana z rolnictwem służy niemal całej społeczności lokalnej (w szczególności w zakresie wynajmowania maszyn rolniczych).
W tym kontekście strona skarżąca przywołała art. 217 Konstytucji RP oraz art. 5 ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, konkludując, że w świetle wymienionych przepisów gmina uzyskała co prawda kompetencję do dokonywania zwolnień z podatku od nieruchomości, wyłącznie jednak o charakterze przedmiotowym. Tymczasem sposób zwolnienia przewidzianego w zaskarżonym zapisie uchwały prowadzi - zdaniem organu nadzoru finansowego - do obejścia przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, dotyczy bowiem w istocie zwolnienia od podatku podmiotu władającego wymienionymi tam działkami. Przepisy gminne, jako przepisy normatywne, powinny zaś odnosić się do nieokreślonego, abstrakcyjnego adresata i respektować zasadę równości, proklamowaną w art. 32 Konstytucji.
W wywodach kolejnej części uzasadnienia skargi przytoczono szereg judykatów, w których sądy administracyjne dokonały wykładni prawidłowego stosowania art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Uwzględniając stanowiska prezentowane w przytoczonych orzeczeniach, strona skarżąca stwierdziła, że już sama wykładnia gramatyczna wspomnianego przepisu dowodzi, iż doszło do niezgodnego z prawem zastosowania delegacji ustawowej, w postaci wprowadzenia zwolnienia podatkowego o charakterze podmiotowym, bo odnoszącego się wyłącznie do K. R. w O.. Zwrócono też uwagę, że żaden z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie uzależnia ani wysokości stawki podatkowej, ani też zwolnienia od podatku na podstawie uchwały organu stanowiącego gminy, od tego, czy nieruchomości są wykorzystywane wyłącznie do zaspokojenia zbiorowych potrzeb ludności lub największej grupy zawodowej (w tym przypadku - rolników).