Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia NSA Maciej Guziński (sprawozdawca), Sędzia WSA Anna Moskała, Marcin Miemiec, Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 30 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w L. na uchwałę Rady Miejskiej L. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania pojazdów samochodowych na drogach publicznych w L. i ustalenia wysokości stawek opłat za parkowanie w strefie i sposobu ich pobierania I. stwierdza nieważność § 8 ust. 3 zaskarżonej uchwały; II. określa, że przepis wskazany w punkcie I nie podlega wykonaniu.
Prokurator Okręgowy w L. powołując się na art. 50 § 1 i art. 53 § 3 i 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej także p.p.s.a.) oraz na art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 ze zm.), zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu uchwałę Nr [...] Rady Miejskiej L. z dnia [...] października 2013r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania pojazdów samochodowych na drogach publicznych w L. oraz ustalenia wysokości stawek opłat za parkowanie w strefie i sposobu ich pobierania
Prokurator Okręgowy wniósł o stwierdzenie nieważności § 8 ust. 3 tej uchwały. Zarzucił zaskarżonej uchwale istotne naruszenie przepisu art. 13f ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. 2013 r., poz. 260), poprzez uchwalenie w § 8 ust. 3, że opłata dodatkowa podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, podczas gdy Rada Miejska w ramach przyznanych jej ustawą kompetencji nie jest uprawniona do określania trybu egzekucji opłat dodatkowych za tego rodzaju usługi, co stanowi przekroczenie delegacji ustawowej
W uzasadnieniu wskazano, że w § 8 ust. 3 podjęto postanowienie, że opłata dodatkowa podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu w administracji. Takie uregulowanie nie znajduje oparcia w przepisach prawa i stanowi przekroczenie delegacji ustawowej. Zasadą jest bowiem, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, obowiązek ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Rodzaj sankcji administracyjnej za uchylanie się od uiszczenia opłaty przewidzianej za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania przewiduje przepis art. 13f ust. 1 wyżej wymienionej ustawy.
Przepis ten stanowi, że za nieuiszczenie opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 pobiera się opłatę dodatkową. Natomiast w przepisie art. 13f ust. 2 ustawa przyznała Radzie Miejskiej upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii wysokości opłaty dodatkowej, która nie może przekraczać 50 zł oraz sposobu jej pobierania. W terminie "sposób pobierania" nie mieści się legitymacja Rady Miejskiej do uregulowania trybu postępowania w przypadku niewykonania obowiązku uiszczenia opłaty dodatkowej. W terminie tym mieści się upoważnienie do wskazania metody, czynności prowadzących do uiszczenia przez parkującego należnej opłaty. Uregulowanie określające tryb egzekucji opłat dodatkowych stanowi więc przekroczenie delegacji ustawowej zawartej w art. 13f ust. 2 ustawy.
Wskazano w uzasadnieniu także, ze tryb egzekucji opłat dodatkowych został uregulowany w przepisie art. 40d ust. 2 omawianej ustawy, który stanowi m.in., że opłaty, o których mowa w art. 13f ust. 1 podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.