Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 19 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi A. R. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego 1. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego A. R. w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez organ odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
A. R. (dalej zwana skarżącą) wniosła skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej polegającą na braku złożenia propozycji służby w służbie celno - skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej.
Skarżąca wniosła o stwierdzenie bezczynności organu w związku z faktem nieprzedstawienia jej propozycji służby oraz o zobowiązanie organu do złożenia skarżącej propozycji służby.
Istotą skargi skarżąca uczyniła twierdzenie, iż Dyrektor Izby Administracji Skarbowej miał obowiązek prawny wręczenia jej do dnia 31 maja 2017 r. propozycję służby na podstawie powołanego wyżej przepisu. Skarżąca podniosła, że służbę w Służbie Celnej zaczęła pełnić w dniu 12 czerwca 2006 r., zaś do lutego 2017 r. pełniła służbę w Referacie Rozliczeń Ceł i Podatków od Towarów Importowanych oraz Innych Dochodów Izby Celnej w G..
W maju 2017 r. otrzymała propozycję pracy będącą w jej ocenie w istocie decyzją o zwolnieniu jej ze służby, gdyż - jak podała - każda jej decyzja w stosunku do tej propozycji, tj. zarówno jej przyjęcie jak i ewentualne nieprzyjęcie, skutkowała w efekcie zwolnieniem jej ze służby i utratą statusu funkcjonariusza. Skarżąca podała, że działając pod silnym przymusem prawnym i ekonomicznym została zmuszona do przyjęcia tej propozycji, niemniej w dalszym ciągu kwestionuje jej zasadność i domaga się złożenia jej nowych warunków służby.
W ocenie skarżącej, nieprzedstawienie jej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej propozycji służby stanowi bezczynność tego organu, gdyż złożenie takiej propozycji ze strony organu było na gruncie powoływanych przepisów jedynym słusznym i zarazem możliwym działaniem. Powyższe, w ocenie skarżącej, należy wywodzić z interpretacji art. 165 ust. 3 oraz ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, w świetle których użyte przez ustawodawcę zwroty "odpowiednio" oraz "albo" wskazują na rozróżnienie sytuacji prawnej pracowników oraz funkcjonariuszy i w sposób jednoznaczny przesądzą o obowiązku złożenia tym ostatnim propozycji służby. Skarżąca podniosła ponadto, iż ustawa nie precyzuje żadnych przesłanek poza wyjątkiem z art. 144 ust 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, upoważniających do niezłożenia propozycji służby funkcjonariuszowi, a art. 170 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, regulujący przypadki wygaśnięcia stosunku służby dotyczy tylko i wyłącznie osób spełniających przesłanki z art. 144 ust. 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej. Odmienna interpretacja, zdaniem skarżącej wprowadzałaby możliwość absolutnie arbitralnego "wybierania sobie" przez organy komu wręczyć propozycję służby. Niezależnie od powyższego, skarżąca poruszyła kwestię niekonstytucyjności wskazanych przepisów, wskazując na zachodzące w jej ocenie naruszenie zasady równego traktowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. W uzasadnieniu organ wskazał, że w związku z tym, że ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej weszła w życie z dniem 1 marca 2017 r., a zgodnie z art. 159 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, dalej jako "pwKAS") utraciły moc przepisy ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych, ustawy o Służbie Celnej oraz ustawy o administracji podatkowej, ustawodawca zapewnił pracownikom oraz funkcjonariuszom na ten dzień przejście do świadczenia pracy i pełnienia służby u nowego pracodawcy tj. w izbie administracji skarbowej. Jednocześnie organ zastrzegł, że kwestia dalszego zatrudnienia bądź pełnienia służby jest uregulowana w art. 170 tej ustawy. Ponadto brzmienie przepisu art. 165 ust. 7 wskazuje, że ustawodawca pozostawił kierownikom jednostek organizacyjnych tam wskazanych, autonomiczne prawo w zakresie rodzaju propozycji (tj. zatrudnienie na podstawie umowy o pracę albo propozycja pełnienia służby) jaka składana jest pracownikom i funkcjonariuszom tej jednostki, co oznacza, że propozycja zatrudnienia albo służby może zostać przedłożona zarówno pracownikowi jak i funkcjonariuszowi.