Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi J. G. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego 1. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego J. G. w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez organ odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Jo. G. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej
, polegającą na braku złożenia propozycji służby w służbie celno - skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej.
Skarżąca wniosła o stwierdzenie bezczynności organu w związku z faktem nieprzedstawienia jej propozycji służby oraz o zobowiązanie organu do złożenia jej propozycji służby.
Podniosła, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej miał obowiązek prawny przedstawienia jej do dnia 31 maja 2017 r. propozycji służby na podstawie powołanego wyżej przepisu. Do końca lutego 2017 r. pełniła służbę w Referacie Rozliczeń Ceł i Podatków od Towarów Importowanych oraz Innych Dochodów Izby Celnej w G. na stanowisku starszego specjalisty Służby Celnej w stopniu podkomisarza celnego. W dniu 23 lutego 2017 r. poinformowano ją, że z dniem 1 marca 2017 r. będzie pełnić służbę w Izbie Administracji Skarbowej w G., realizując zadania służbowe w II Urzędzie Skarbowym w G.. Na mocy art. 165 ust. 3 ustawy wprowadzającej KAS z dniem 1 marca 2017 r. stała się z mocy prawa funkcjonariuszem służby Celno- Skarbowej.
W maju 2017 r. nie otrzymała propozycji służby, a propozycję pracy. Działając pod silnym przymusem prawnym i ekonomicznym została zmuszona do przyjęcia tej propozycji, niemniej kwestionuje jej zasadność i domaga się złożenia jej propozycji służby.
W ocenie skarżącej nieprzedstawienie jej propozycji służby stanowi o bezczynności organu. Powyższe należy wywodzić z interpretacji art. 165 ust. 3 oraz ust. 7 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, w świetle których użyte przez ustawodawcę zwroty "odpowiednio" oraz "albo" wskazują na rozróżnienie sytuacji prawnej pracowników oraz funkcjonariuszy i które w sposób jednoznaczny przesądzają o obowiązku złożenia tym ostatnim propozycji służby. Skarżąca podniosła ponadto, iż ustawa nie precyzuje żadnych przesłanek poza wyjątkiem z art. 144 ust 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, upoważniających do niezłożenia propozycji służby funkcjonariuszowi, a art. 170 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej, regulujący przypadki wygaśnięcia stosunku służby dotyczy tylko i wyłącznie osób spełniających przesłanki z art. 144 ust. 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej. Skarżąca poruszyła też kwestię niekonstytucyjności przepisów, wskazując na naruszenie zasady równego traktowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. Wskazał, że w związku z tym, że ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej weszła w życie z dniem 1 marca 2017 r., a zgodnie z art. 159 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, dalej jako "pwKAS") utraciły moc przepisy ustawy o kontroli skarbowej, ustawy o urzędach i izbach skarbowych, ustawy o Służbie Celnej oraz ustawy o administracji podatkowej, ustawodawca zapewnił pracownikom oraz funkcjonariuszom na ten dzień przejście do świadczenia pracy i pełnienia służby u nowego pracodawcy tj. w izbie administracji skarbowej. Jednocześnie zastrzegł, że kwestia dalszego zatrudnienia bądź pełnienia służby jest uregulowana w art. 170 tej ustawy. Ponadto brzmienie przepisu art. 165 ust. 7 wskazuje, że ustawodawca pozostawił kierownikom jednostek organizacyjnych autonomiczne prawo w zakresie rodzaju propozycji (tj. zatrudnienie na podstawie umowy o pracę albo propozycja pełnienia służby) jaka składana jest pracownikom i funkcjonariuszom tej jednostki, co oznacza, że propozycja zatrudnienia albo służby może zostać przedłożona zarówno pracownikowi jak i funkcjonariuszowi. Organ nie zgodził się z argumentacją skarżącej co do konieczności otrzymania przez nią propozycji pełnienia służby, bowiem ustawa o KAS wprowadziła nową "filozofię" służby.