Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek Sędziowie WSA Janusz Kasprzycki (spr.) WSA Tadeusz Wołek Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2013 r. sprawy ze skargi K. P. - A w K na przewlekłość Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za przechowywanie pojazdów skargę oddala.
K. P. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą "A" K. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawach o przyznanie wynagrodzenia za przechowywanie pojazdów znak [...], [...], [...].
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
W dniach 5 i 12 listopada 2012 r. oraz 7 stycznia 2013 r. K. P. złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego wnioski dotyczące wydania decyzji administracyjnych o zapłacie za przechowywanie na jej parkingu pojazdów o numerach rejestracyjnych: Polonez Truck [...], Fiat 126p [...], Fiat 126p [...], Nissan [...], Fiat 126p [...], Ford Fiesta [...] i BMW [...].
W odpowiedzi na wniosek z dnia 5 listopada 2012 r., organ pismem z dnia
23 listopada 2012 r. poinformował stronę, że wynagrodzenie za przechowanie pojazdów należne jest na podstawie art. 13 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2010 r., Nr 152, poz. 1018), a nie na podstawie art. 130a ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. jedn., Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm., zwanej dalej ustawą Prawo o ruchu drogowym). Skarb Państwa ponosi koszty za okres przechowywania po upływie 6-miesięcznego terminu od dnia usunięcia pojazdu do dnia wejścia w życie ww. ustawy, tj. do dnia 4 września 2010 r. W związku z powyższym, organ zwrócił się do strony o przedłożenie zestawienia rozliczenia wydatków poniesionych w związku z przechowywaniem pojazdów: Polonez Truck za okres od dnia
21 listopada 2009 r. do dnia 4 września 2010 r. oraz Ford Fiesta za okres od dnia
5 listopada 2009 r. do dnia 4 września 2010 r.
Obowiązek ten zrealizował pełnomocnik strony pismem z dnia 5 grudnia
2012 r.
Pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 65 k.p.a. przekazał wniosek strony z dnia 5 listopada 2012 r. Staroście jako organowi właściwemu miejscowo i rzeczowo do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy.
W uzasadnieniu organ stwierdził, powołując się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt I OW 112/12, że wniosek został złożony w dacie obowiązywania art. 10 a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym w brzmieniu nadanym mu przez art. 1 ust. 10 pkt j ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2010 r., Nr 152, poz. 1018), a zatem organem właściwym jest starosta.
Podobnie załatwiony został wniosek strony z dnia 12 listopada 2012 r., który został przekazany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Staroście pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. oraz wniosek z dnia 7 stycznia 2013 r., przekazany pismem z dnia 10 stycznia 2013 r.
Wszystkie powyższe wnioski zostały przekazane przez Starostę według właściwości miejscowej Prezydentowi Miasta, ze względu na fakt, że pojazdy usunięte zostały z terenu powiatu grodzkiego.
Pismem z dnia 26 marca 2013 r. pełnomocnik skarżącej wniósł do Dyrektora Izby Skarbowej zażalenie na przewlekłe prowadzenie sprawy przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, stwierdzając, że mimo upływu terminów przewidzianych przez przepisy kodeksu postępowania administracyjnego wnioski o przyznanie wynagrodzenia nie zostały merytorycznie rozpoznane, a organy notorycznie stwierdzają swoją niewłaściwość i wzajemnie nieprawidłowo przekazują sobie wnioski.