Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Maria Zawadzka WSA Janusz Kasprzycki (spr.) Protokolant Honorata Kuźmicka-Wełna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi M. W. - B. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata K. S. Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K kwotę 360,00 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Pismem z dnia 5 października 2011 r. M. W. - B. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której zarzuciła bezczynność Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie wskazując, że postanowieniem z dnia 20 września 2011 r. uznało zażalenie M. W. - B. na niezałatwienie sprawy w terminie za nieuzasadnione. W ocenie Kolegium, organ I instancji nie pozostaje w bezczynności, gdyż wszczęte z inicjatywy skarżącej postępowanie administracyjne zostało zakończone pozostawieniem jej podania z dnia 2 czerwca 2011 r. bez rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 1283/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę M. W. - B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 września 2011 r. w przedmiocie uznania zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie za nieuzasadnione.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał, że z treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity, Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej w skrócie P.p.s.a.),wynika, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają tylko te postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty. Zaskarżone w przedmiotowej sprawie postanowienie wydane zostało na podstawie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity, Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze. zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.. ). Zgodnie z utrwalonym poglądem, prezentowanym zarówno w literaturze, jak i w orzecznictwie, stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 § 1 k.p.a. przyjmuje formę postanowienia, na które nie służy zażalenie (art. 141 § 1 k.p.a.). Postępowanie prowadzone w związku z wniesieniem zażalenia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. nie ma cech samodzielnego postępowania administracyjnego, a jeżeli po jego rozpatrzeniu jest wydawane postanowienie, to ma ono charakter wpadkowy (incydentalny) i ani nie kończy ono jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego, ani nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Wniesienie zażalenia na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. ma na celu likwidację bezczynności organu administracyjnego w trybie administracyjnym. Ponadto wyczerpanie przez osobę zainteresowaną trybu zażaleniowego stanowi warunek formalny wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu pierwszej instancji
(art. 52 ustawy P.p.s.a.). Sąd uznał, że zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie nie mieści się w określonym w art. 3 § 2 P.p.s.a. zamkniętym katalogu aktów prawnych, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego, a w związku z czym postanowił o odrzuceniu skargi.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła M. W.
- B., reprezentowana przez ustanowionego pełnomocnika z urzędu. Postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. poprzez uznanie, że skarżącej w niniejszej sprawie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu I instancji, tj. Ośrodka Pomocy Społecznej w załatwieniu sprawy wszczętej pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. W oparciu o powyższy zarzut wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, które nie zostały opłacone w całości ani w części. W ocenie skarżącej złożona w dniu 10 października 2011 r. skarga powinna zostać merytorycznie rozpoznana, jako skarga na działanie organu I instancji.