Reasumując organ wskazał, że działając w oparciu o przepisy uprawniony był on pozostawić wniosek bez rozpoznania, a dokonując tej czynności nie pozostawał w bezczynności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a., sąd administracyjny rozpoznaje skargi m.in. na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a tej ustawy. Sąd bada więc, czy organy administracji wydają bez zbędnej zwłoki: decyzje administracyjne (art. 3 § 2 pkt 1), postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty (art. 3 § 2 pkt 2), postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie (art. 3 § 2 pkt 3 ) oraz inne niż wymienione akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące stwierdzenia albo uznania uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4), a także pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego.
Oceniając w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi stwierdzić należy, że stosownie do treści art. 52 § 1 P.p.s.a. warunkiem skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 52 § 1 P.p.s.a.). W przypadku skargi na bezczynność i przewlekłość postępowania, o wyczerpaniu środków zaskarżenia można mówić w sytuacji, gdy skarżący przed wniesieniem skargi skorzysta ze środka przewidzianego w art. 37 § 1 K.p.a. W rozpoznawanej sprawie skarżąca, przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego, dopełniła wymogu wyczerpania środków zaskarżenia, wnosząc ponaglenie do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 23 marca 2018 r.
Zaakcentować trzeba, że istotą i celem postępowania ze skargi na bezczynność jest doprowadzenie do załatwienia w formie procesowej sprawy administracyjnej bez przesądzania o sposobie (treści) załatwienia. Zgodnie bowiem z treścią art. 149 § 1 P.p.s.a., sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1- 4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a P.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu interpretacji albo do dokonania czynności lub zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa oraz stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.