Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie NSA Grażyna Pawlos-Janusz,, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi A. N. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. w przedmiocie wniosku o podjęcie czynności w związku z zagrożeniem życia i zdrowia ludzi I. zobowiązuje Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. do załatwienia wniosku A. N. z dnia [...] sierpnia 2012 r. do [...] września 2015 r.; II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. na rzecz A. N. kwotę 100 zł (sto złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 27 sierpnia 2012 r. określonym jako skarga, skierowanym do Głównego Inspektora Sanitarnego, przekazanym przez ten organ Państwowemu Powiatowemu Inspektorowi Sanitarnemu w [...], A. N. zwrócił się o podjęcie stosownych działań w sprawie budynku wielorodzinnego znajdującego się w [...] przy ul. [...], należącego do gminy Miasto [...]. Pismo skarżącego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] otrzymał w dniu 16 października 2012 r.
Skarżący wskazał, że budynek znajduje się na działce przeznaczonej, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, pod zabudowę przemysłową, składy i bazy. Budynek położony jest w bezpośredniej strefie uciążliwości centrali nasiennej, która w wyniku swojej działalności produkcyjnej i magazynowej emituje duże ilości pyłów oraz hałas. Urządzenie emitujące pył znajduje się na dachu centrali nasiennej w odległości 30 m od okien mieszkań. Uniemożliwia to wietrzenie lokali. Pył powoduje łzawienie, duszności, utratę głosu oraz nadmierne gromadzenie się kurzu w pomieszczeniach. Całodobowy hałas emitowany przez urządzenia w toku produkcji również jest bardzo uciążliwy. Lokale są wilgotne i jest w nich grzyb, co stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców.
Skarżący wskazał, że budynek pierwotnie stanowił biurowiec, a po adaptacji w 2000 roku został przeznaczony na mieszkania socjalne i zasiedlony. Według skarżącego budynek został dopuszczony do użytkowania niezgodnie z prawem. Ponadto lokale mieszkalne znajdujące się w budynku nie nadają się do zamieszkiwania z uwagi nie spełnienie wymagań dotyczących pomieszczeń przeznaczonym na stały pobyt ludzi, w szczególności określonych w § 90 do § 95 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
W dniu 3 marca 2014 r. Lubelski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny uznał za bezzasadne zażalenie A. N. (nazwane skargą) złożone na bezczynność Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...].
W skardze z dnia 31 marca 2014 r. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] skarżący zarzucił organowi naruszenie art. art. 8, 12, 35 § 1 i 36 § 1 K.p.a. przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy oraz prowadzenie sprawy w sposób przewlekły, podejmowanie czynności pozornych, nieistotnych dla merytorycznego załatwienia sprawy oraz ustalanie faktów udokumentowanych zaświadczeniami urzędowymi. Wnosił o zobowiązanie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] do ostatecznego rozpatrzenia skargi i podjęcia stosownych działań oraz do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie.
W odpowiedzi na skargę organ wnosił o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga jest uzasadniona. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej powoływanej jako "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4. Na podstawie tego przepisu skarga do Sądu przysługuje więc w sprawach, w których są wydawane decyzje i postanowienia (pkt 1-3) oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty lub podejmowane czynności dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, określone w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.