Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi M. Ł. i M. Ł. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za dozór i zwrot poniesionych koniecznych wydatków związanych z dozorem pojazdu I. stwierdza, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się przewlekłości postępowania; II. stwierdza, że przewlekłość postępowania miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza do Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz każdego ze skarżących po [...] zł z tytułu stwierdzonej przewlekłości postępowania; IV. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących kwotę [...] zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia [...] września 2014 r. M. Ł. i M. Ł., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "[...]" s.c., wystąpili do Prezydenta Miasta L. z wnioskiem o przyznanie zwrotu wydatków i wynagrodzenia za usunięcie z drogi pojazdu oraz za dozór w okresie od daty usunięcia do daty odbioru z parkingu. Wniosek dotyczył pojazdu marki [...], nr rej. [...].
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], Dyrektor Zarządu Dróg i Mostów w L., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta L., na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201 z późn. zm.), dalej jako "u.p.e.a.", w związku z § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 46, poz. 237), dalej jako "rozporządzenie z dnia 28 lutego 2011 r.", przyznał skarżącym wynagrodzenie za dozór i zwrot wydatków w kwocie 12.932,97 zł brutto za okres od dnia 19 czerwca 2010 r., tj. od dnia usunięcia pojazdu z drogi, do dnia 23 września 2014 r., tj. do dnia odbioru pojazdu z parkingu przechowawcy.
W dniu [...] grudnia 2014 r. (data wpływu pisma do organu) M. Ł. i M. Ł. wnieśli zażalenie na postanowienie z dnia [...] listopada 2014 r., w którym wystąpili również o uprzednie stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. odmówiło stwierdzenia nieważności postanowienia, zaś w wyniku wniosku skarżących o ponowne rozpatrzenie sprawy, postanowieniem z dnia [...] marca 2015 r., nr [...], utrzymało w mocy postanowienie z dnia [...] stycznia 2015 r. Powyższe postanowienie stało się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który wyrokiem z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. akt III SA/Lu 542/15, oddalił skargę skarżących.
Pismem z dnia [...] stycznia 2017 r. skarżący wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa wskazując, że organ nie rozpoznał dotychczas zażalenia skarżących na postanowienie z dnia [...] listopada 2014 r.
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta L. z dnia [...] listopada 2014 r. w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za dozór i zwrot poniesionych wydatków związanych z dozorem pojazdu. W uzasadnieniu organ wskazał, że w trakcie negocjacji stron z przedstawicielami organu w lipcu 2014 r. przyjęto, że wszystkie zawisłe przed Kolegium sprawy powinny być rozstrzygnięte łącznie. Wobec powyższego, Kolegium oczekiwało na zwrot akt pozostałych spraw z Naczelnego Sądu Administracyjnego, po oddaleniu 32 skarg kasacyjnych wniesionych przez strony (ostatnie w grudniu 2016 r.).
Jednocześnie, w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia [...] lutego 2017 r., organ poinformował skarżących o wydaniu postanowienia z dnia [...] lutego 2017 r.
Pismem z dnia [...] marca 2017 r. skarżący wnieśli skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że sprawa była rozpoznawana nieterminowo i nader przewlekle. Przez wiele miesięcy nie podejmowano jakichkolwiek czynności zmierzających do rozstrzygnięcia sprawy. Przez ponad siedem miesięcy od zwrotu akt przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (16 maja 2016 r.) organ nie podjął żadnych rozstrzygnięć. Skarżący wskazali, że pismem z dnia [...] stycznia 2017 r. wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1257), dalej jako "k.p.a.", w związku z niezałatwieniem sprawy w terminie. Zdaniem skarżących argumentacja organu w kwestii opóźnienia w rozpoznaniu sprawy nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ ustalenia te miały miejsce w lipcu 2014 r., zaś wniosek skarżących wpłynął do organu w dniu [...] października 2014 r. Wobec tego uzasadnione jest zasądzenia na rzecz każdego ze skarżących kwoty 10 000 zł.