Sprawa ze skargi I. P. na przewlekłość Wojewody D. w przedmiocie załatwienia sprawy zezwolenia na pobyt czasowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędzia NSA Anna Moskała Protokolant specjalista Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 marca 2018 r. sprawy ze skargi I. P. na przewlekłość Wojewody D. w przedmiocie załatwienia sprawy zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; II. stwierdza, że przewlekłość nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/6

W skardze wniesionej w niniejszej sprawie I. P. (dalej: skarżąca, strona, cudzoziemka) zarzuciła Wojewodzie D. (dalej: Wojewoda) przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie wydania zezwolenia na pobyt czasowy.

Z akt sprawy wynika, że strona wniosek o wydanie ww. zezwolenia złożyła w dniu 27 lipca 2017 r. w D. Urzędzie Wojewódzkim, w związku z zawarciem w dniu 27 lutego 2017 r. małżeństwa z obywatelem polskim A. P. Jak podaje skarżąca, wobec niezałatwienia sprawy w terminie dwóch miesięcy w dniu 5 października 2017 r. stawiła się osobiście u Kierownika Oddziału Legalizacji Pobytu DUW w W. i w tej dacie otrzymała od organu pismo informujące ją, że sprawa zostanie zakończona do 31 grudnia 2017 r. oraz informujące ją o wysłaniu trzech wniosków: do Komendanta Wojewódzkiego Policji w W., do Komendanta Oddziału Straży Granicznej i do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

W dniu 9 października 2017 r. mąż skarżącej, działając jako jej pełnomocnik, złożył do Szefa Urzędu do spraw Cudzoziemców ponaglenie, wnosząc o bezzwłoczne wydanie jej pozwolenia na pobyt czasowy. W piśmie tym wskazał, że cudzoziemka złożyła już w marcu 2017 r. wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt stały, nie zdając sobie sprawy, że jednym z warunków do jego otrzymania było przebywanie w Polsce minimum trzech lat. Wobec powyższego złożyła w dniu 27 lipca 2017 r. wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy, wraz z kompletem wymaganych dokumentów, a w dniu 1 sierpnia 2017 r. wystąpiła o połączenie spraw wydania pozwolenia na pobyt stały i na pobyt czasowy, sądząc że w ramach pierwszego z tych postępowań zostały już wysłane zapytania do stosowanych organów. Pomimo to została pismem z dnia 28 sierpnia 2017 r. wezwana do stawienia się w organie w terminie 7 dni celem uzupełnienia braków wniosku z marca, choć wskazane braki formalne zostały uzupełnione w całości we wniosku o zezwolenia na pobyt czasowy z lipca 2017 r. - czym strona powiadomiła w związku z tym organ pismem z dnia 25 września 2017 r. Strona umotywowała złożenie ponaglenia tym, że dotychczasowy sposób prowadzenia sprawy nie daje jej pewności, że organ będzie w stanie wydać decyzję do 30 grudnia 2017 r. Podkreśliła, że przewlekłe prowadzenie postępowania komplikuje jej sytuację osobistą i nie pozwala na podjęcie pracy w Polsce w swoim zawodzie. Ponaglenie zostało przekazane Szefowi Urzędu do spraw Cudzoziemców w Warszawie w dniu 17 października 2017 r.

Szef Urzędu do spraw Cudzoziemców w Warszawie postanowieniem z dnia [...] listopada 2017 r. uznał ponaglenie za zasadne i wyznaczył organowi dodatkowy termin załatwienia sprawy na 31 stycznia 2018 r., zarządził wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie i stwierdził, że niezałatwienie sprawy w terminie nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W dniu 17 listopada 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynęła skarga strony na przewlekłość Wojewody D. W skardze strona wskazała, że nie zgadza się z postanowieniem Szefa Urzędu do spraw Cudzoziemców w Warszawie, bowiem nie ma w sprawie żadnych okoliczności uzasadniających wyznaczenie terminu załatwienia sprawy aż na 31 stycznia 2018 r. Podniosła, że nieprawdą są twierdzenia o konieczności podjęcia przez organ szeregu czynności uzasadniających tak długie prowadzenie postępowania, bowiem zgodnie z art. 109 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2016 r., poz. 1990) komendanci, o których mowa w ust. I, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub konsul przekazują informację, o której mowa w ust. 1. w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin 30-dniowy może być przedłużony do 60 dni. o czym organ obowiązany do przekazania informacji zawiadamia wojewodę (3). Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 2 lub 3, uznaje się, że wymóg uzyskania informacji został spełniony (4). Z wymienionych przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców szeregu czynności do wykonania w niniejszej sprawie pozostał faktycznie tylko dokonanie ustaleń, przez Komendanta Oddziału Straży Granicznej w K., właściwego ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca - skarżącej, które zostały wymienione ustawą o cudzoziemcach w art. 169 punkcie 2 ust. 1-3 polegające na ustaleniu czy : 1) jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynikało to ze zwyczaju ugruntowanego w danym państwie lub danej grupie społecznej; 2) małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa; 3) małżonkowie nie zamieszkują wspólnie lub nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego.

Strona 1/6