Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Magdalena Jankowska - Szostak (sprawozdawca), Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, , Protokolant specjalista Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 26 września 2018 r. sprawy ze skargi Y.H. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda D. dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody D. ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje Wojewodę D. do załatwienia sprawy w terminie 14 dni od daty otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody D. na rzecz skarżącego sumę pieniężną [...] ([...]) złotych; V. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
J. H. (dalej: skarżąca) złożyła ([...] marca 2018 r.) skargę na przewlekłość postępowania i bezczynność Wojewody D. (dalej: Wojewoda, organ), w związku ze sprawą jej wniosku z [...] grudnia 2017 r. Działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1, art. 52 § 2, art. 54 § 1 i art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - dalej: p.p.s.a.), skarżąca zarzuciła naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i 3 oraz art. 36 § 1 oraz art 37 § 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm. - dalej: k.p.a.) przez rażące przekroczenie terminów załatwienia jego sprawy. Wniosła o: 1) stwierdzenie bezczynności organu i niezałatwienia w terminie sprawy wniosku skarżącej o zezwolenie na pobyt czasowy; 2) stwierdzenie, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) zobowiązanie organu do załatwienia jej wniosku skarżącej w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i prace na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie 30 dni od daty otrzymania odpisu prawomocnego wyroku z aktami sprawy; 4) przyznanie od organu rzecz skarżącej sumy pieniężnej w kwocie 4.000,00 zł (zgodnie z art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a.); 5) skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym; 6) zasądzenie kosztów.
Skarżąca wskazała, że w dniu [...] grudnia 2017 r. złożyła osobiście wniosek o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę w delegaturze D. Urzędu Wojewódzkiego w J. Pismem z [...] marca 2018 r. pełnomocnik strony wniósł o umożliwienie wglądu w akta sprawy na podstawie art. 73 k.p.a., oraz o przyspieszenie rozpoznania sprawy.
W dniu [...] marca 2018 r. skarżąca działając za pośrednictwem pełnomocnika złożyła ponaglenie na niezałatwienie sprawy w przewidzianym przez ustawę terminie na podstawie art. 37 § 1 k.p.a., wyczerpując tym samym drogę administracyjną w niniejszej sprawie. Do dnia sporządzenia skargi, skarżąca nie została poinformowana o przekazaniu ponaglenia do organu II instancji.
Uzasadniając skargę strona podkreśliła, że postępowanie organu w niniejszej sprawie stanowi naruszenie art. 35 § 3 k.p.a., stanowiącego, że "załatwienie sprawy wymagające postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w terminie miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowane - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania." Na chwilę obecną upłynęło prawie 4 miesiące od dnia złożenia wniosku o pobyt czasowy przez skarżącą. Od momentu złożenia wniosku Wojewoda D. nie podjął żadnych działań w sprawie.
Abstrahując od rażącego przekroczenia terminów do rozpoznania sprawy, skarżąca zwróciła szczególną uwagę na rażące przekroczenie terminu do przekazania ponaglenia strony, które to zgodnie z art. 37 § 5 k.p.a. powinno zostać przekazane w terminie 7 dni. Nieprzekazanie do dnia dzisiejszego ponaglenia podważa jej zaufanie do działalności organu. Organ I instancji blokując przekazanie ponaglenia do organu II instancji uniemożliwił stronie dochodzenia jej praw na drodze postępowania administracyjnego, tym samym zmuszając ją do złożenia niniejszej skargi. Skarżąca podkreśliła, że Wojewoda D. powinien zakończyć postępowanie decyzją w terminie maksymalnie do końca stycznia 2018 r, czego jednak nie uczynił. Zdaniem skarżącej za niezasadne należy uznać prowadzenie postępowania już od niemal 4 miesięcy, podczas gdy sama sprawa nie jest szczególnie skomplikowana, nie było konieczne przeprowadzanie szczególnie wnikliwego postępowania dowodowego (choćby powoływanie biegłego), co ewentualnie mogłoby uzasadniać przedłużanie postępowania.