Za naruszenie prawa nie można uznać działań gminy podejmowanych w granicach przysługujących jej na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ uprawnień do stanowienia planów zagospodarowania przestrzennego, które pozwalają jej na ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny i Mieczysława W. na uchwałę rady gminy W.-C. z dnia 12.03.1998 r. (...) w przedmiocie odrzucenia zarzutów do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę.
Uchwałą z dnia 12 marca 1998 r. Rada Gminy W. po rozpatrzeniu zgłoszonych przez Janinę i Mieczysława W. zarzutów dotyczących projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy Ba. w W., odrzuciła ww. zarzut w całości. Jako podstawę prawną ww. uchwały wskazała art. 24 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.
W uzasadnieniu ww. uchwały podała, że "budowa ulicy Bl. ma istotne znaczenie dla prawidłowego zorganizowania obsługi komunikacyjnej i inżynieryjnej tego rejonu. Jej szerokość uwarunkowana jest między innymi względami inżynieryjnymi, istniejącą szerokością w jej zachodniej części oraz względem ładu przestrzennego. Interes publiczny wymaga realizacji ul. Bl., co wyklucza możliwość pozostawienia części działki objętej zarzutem. Interes osobisty wnoszących zarzut winien być zaspokojony w trybie art. 36 ust. 1 cyt. ustawy".
Na powyższą uchwałę ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego wystąpili Janina i Mieczysław małżonkowie W. Domagając się jej uchylenia podnieśli, co następuje:
"Uchwalenie planu miejscowego rejonu ulicy Ba. unicestwi roszczenia byłych właścicieli lub następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości, albowiem stworzy niepodważalną podstawę prawną do odmowy ustanowienia na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego gruntów odebranych im na mocy dekretu z 1945 r. Przewidziana w art. 3 pkt 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym ochrona interesu prawnego wymaga, by w odniesieniu do skomunalizowanych gruntów Gmina nie sporządzała planów zagospodarowania przestrzennego, przed uregulowaniem stanu prawnego gruntów (...)". Ponadto sporządzając plan winna uwzględniać istniejący stan zagospodarowania terenu i zamierzenia inwestycyjne właścicieli gruntów na terenie objętym planem. Działka skarżących w związku z ustaleniami planu zostanie znacznie okrojona od strony południowej i zachodniej przez poszerzenie dwóch ulic, tj. Bl. i Ba. W wyniku poszerzenia ulic ulica Ba. znajdzie się w ostrej granicy budynku mieszkalnego skarżących tak, że schody tak również dwa zbiorniki szamba oraz podłączenie wody i gazu znajdą się w planowanej ulicy. Z tych wszystkich względów skarżona uchwała winna zostać unieważniona.
Odpowiadając na skargę Rada Gminy W. wniosła o jej oddalenie. Zdaniem organu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym wyposażył gminę w instrumenty władztwa planistycznego pozwalające podejmować decyzje o zagospodarowaniu terenów położonych na jej terytorium. Przystępując do sporządzania planu poprzedzono go przeprowadzeniem inwentaryzacji urbanistycznej. Bezzasadny jest zarzut skargi, że budynek mieszkalny skarżących znajduje się w ostrej granicy ulicy. Granicę działki pozostającej we władaniu skarżących dzieli od linii rozgraniczającej ul. Ba. dystans około 250 m, a w granicach objętych opracowaniem planu w ogóle nie ma skrzyżowania ulicy Bl. z Ba. Projekt planu przewiduje jedynie korektę linii rozgraniczających ul. Bl., a w konsekwencji przeznacza 1/20 powierzchni działki /w południowej jej części/ na cele publiczne.