Wydanie na podstawie art. 53 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym na odprowadzanie lub doprowadzanie wody za pomocą urządzeń przechodzących przez grunt innego właściciela powoduje ograniczenie prawa własności nieruchomości, do którego ma zastosowanie przepis ogólny art. 13 tej ustawy, co powinno znaleźć wyraz w decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Antoniny B. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 10 kwietnia 1995 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 oraz art. 208 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wojewody (...), a także zasądził od Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na rzecz skarżącej dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 18 listopada 1994 r., wydaną przez Wojewodę (...) na podstawie art. 53 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, udzielono Marii i Zbigniewowi małżonkom W. pozwolenia wodnoprawnego na doprowadzenie wody ze studni usytuowanej na działce nr 1497/2, stanowiącej ich własność, na teren ich zabudowanej posesji, stanowiącej działkę nr 1507, za pomocą urządzeń przechodzących przez grunty innych właścicieli. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że w miejscowości R. studnie przydomowe, pobierające wodę z pierwszego poziomu wodonośnego, dostarczają gospodarstwom rolnym wodę bardzo złej jakości, a wodociąg lokalny (...) nie dostarcza gospodarstwom rolnym wystarczającej ilości wody. Wnioskodawcy, Maria i Zbigniew małżonkowie W., urządzili studnię na potrzeby nowo zbudowanego domu, którą zlokalizowali na działce położonej poza terenem zabudowanym. Położenie działki, na której urządzono studnię, uzasadnia przeprowadzenie rurociągu podziemnego przez grunty siedmiu właścicieli, przy czym właścicielka działki nr 1499/1 Antonina B. nie wyraża zgody na przeprowadzenie rurociągu przez jej działkę na długości 10 15 m, aczkolwiek rurociąg ten ma być zainstalowany metodą przewiertu na głębokości 1,5 m, co ma zapobiec uszkodzeniu powierzchni gruntu. Według organu pierwszej instancji szkody, które mogą powstać dla właścicieli działek, pokryje użytkownik rurociągu. Powyższych ustaleń organ pierwszej instancji dokonał na podstawie przeprowadzonej rozprawy wodnoprawnej i załączonych do akt sprawy dokumentów. Udzielone wnioskodawcom pozwolenie wodnoprawne ma charakter czasowy i obejmuje okres do dnia 31 grudnia 2004 r.
Od decyzji tej wniosła odwołanie Antonina B. Kwestionując zaskarżoną decyzję, podniosła, iż organ pierwszej instancji przy wydawaniu decyzji nie uwzględnił jej interesów jako właścicielki działki. W związku bowiem z niedoborem wody w jej gospodarstwie uzależnia ona przeprowadzenie rurociągu przez jej działkę od podłączenia nieruchomości do tego rurociągu za zwrotem kosztów, czego organ nie uwzględnił z powodu sprzeciwu wnioskodawców. Według odwołującej się, w toku postępowania administracyjnego zostały naruszone jej prawa jako strony, gdyż nie została powiadomiona o rozprawie wodnoprawnej, a zgłoszone przez jej syna w czasie przeprowadzonej wizji lokalnej propozycje zostały zignorowane. Organ pierwszej instancji, uwzględniając interes wnioskodawców, nie wyjaśnił jej zamierzeń co do sposobu zagospodarowania działki, naruszając jej prawa jako właścicielki działki.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa decyzją z dnia 10 kwietnia 1995 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu swojej decyzji, podtrzymując ustalenia zawarte w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji, stwierdził, że wnioskodawcy nie wyrazili zgody na podłączenie działki Antoniny B. do rurociągu, gdyż nie znają wydajności ujęcia wody, a ustalenie zasobów tego ujęcia byłoby bardzo kosztowne. W lokalnym wodociągu zaś od kilku lat występują niedobory wody, a wykonana przez wnioskodawców studnia częściowo odciąży działający wodociąg lokalny, gdyż zamierzają oni przekazać ewentualne nadwyżki wody ze studni swemu bratu. Z dokumentów załączonych do akt sprawy wynika, że Antonina B. została powiadomiona o rozprawie wodnoprawnej i pokwitowała zawiadomienie w dniu 17 października 1994 r., a w rozprawie i w wizji lokalnej brał udział jej syn Janusz B., który nie wyraził zgody na przeprowadzenie rurociągu przez działkę matki. W aktach sprawy znajduje się też pismo Urzędu Miasta i Gminy S. z dnia 18 listopada 1994 r., z którego wynika, iż zgodnie z planem miejscowym działka Antoniny B. jest położona na terenie upraw rolnych bez prawa zabudowy, natomiast sposób przeprowadzenia rurociągu przez jej działkę wyłącza możliwość naruszenia struktury powierzchni gruntu. W tych warunkach udzielenie pozwolenia wodnoprawnego na przeprowadzenie rurociągu przez działkę Antoniny B. było uzasadnione powołanymi w decyzji przepisami.