Skarga Marianny C. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie odmowy oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w Warszawie, a także
Tezy

1. Przy zbiegu żądania oddania gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm../, zgłoszonego przez byłego właściciela lub jego następców prawnych, z żądaniem innego podmiotu oddania tego samego gruntu w użytkowanie wieczyste lub użytkowanie na zasadach ogólnych, ten drugi wniosek może być uwzględniony tylko wówczas, gdy nie ma przesłanek do ustanowienia wieczystego użytkowania na podstawie art. 89 ust. 2 tej ustawy. 2. Złożenie stosownego wniosku przez niektórych spośród następców prawnych byłego właściciela nieruchomości, określonej w art. 89 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, lub choćby tylko przez jednego z nich ma skutek również w stosunku do następców prawnych, którzy wniosku nie złożyli, chyba że z ich oświadczeń wynika, że sprzeciwiają się złożeniu takiego wniosku.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marianny C. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 6 września 1988 r. w przedmiocie odmowy oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w Warszawie, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 9 maja 1988 r. Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Dzielnicowego w Warszawie odmówił "nie ustalonym następcom prawnym Stanisława i Marii S. przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w Warszawie przy ul. B. nr 195 (...) o pow. 22.256 m2". W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279 ze zm../ wszystkie grunty na obszarze m.st. Warszawy z dniem 21 listopada 1945 r. przeszły na własność Państwa. Strony nie złożyły wniosku o przyznanie własności czasowej w trybie art. 7 ust. 1 tego dekretu. W związku z tym zabudowania znajdujące się na wskazanym gruncie również przeszły na własność Państwa. Dnia 30 maja 1986 r. Marianna C. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa wieczystego użytkowania tego gruntu w trybie art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm../. Byłymi właścicielami wskazanej nieruchomości byli Stanisław i Maria małżonkowie S. Następstwo prawne po byłych właścicielach nie zostało stwierdzone. Jak wynika z rejestru pomiarowego, sporny grunt znajduje się we władaniu następujących osób: Konstantego S., Józefa S., Zofii O., Jana S., Marii Cz., Janusza P. i Cezarego P. Zgodnie z opinią urbanistyczną, teren, na którym znajduje się działka, przeznaczony jest pod obsługę techniczną miasta i objęty jest decyzją lokalizacyjną z dnia 10 grudnia 1981 r., wydaną na budowę bazy materiałowo-magazynową. Istniejąca na działce zabudowa jest przeznaczona do likwidacji. Inwestor bazy wystąpił o przekazanie tego terenu w użytkowanie w celu realizacji inwestycji zgodnej z planem zagospodarowania przestrzennego.

Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy decyzją nr G.3.1./8220/320/88/LŻ z dnia 6 września 1988 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji i dodatkowo stwierdził w uzasadnieniu, że w dniu 30 lipca 1965 r. Antoni S. złożył wniosek o przyznanie mu prawa wieczystego użytkowania gruntu, ale wniosek ten został załatwiony odmownie. Wyjaśnił, że decyzja lokalizacyjna z dnia 10 grudnia 1981 r. zgodna jest z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy z dnia 6 grudnia 1982 r.

W skardze na tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marianna C. wyjaśnia, że jako prawny następca oraz faktyczny użytkownik od 20 lat 1 ha gruntu rolnego złożyła wniosek o przyznanie prawa wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 22.256 m2, położonego przy ul. B. nr 195 i 201. Grunt ten były właściciel posiadał aż do swej śmierci, to jest do 1947 r. Jego synowie - Józef S. i Antoni S. w dniu 2 stycznia 1948 r. zgłosili fakt nabycia gospodarstwa o powierzchni 3,6 ha w urzędzie skarbowym. Spadkobiercy ci użytkowali gospodarstwo aż do śmierci. W postępowaniu sądowym stwierdzone zostało nabycie spadku po nich i jedną ze spadkobierczyń jest skarżąca. Przejęcie gruntów przez inwestora jest - jej zdaniem - sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Strona 1/3