stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji w przedmiocie dobowej kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu.
Tezy

Niedopuszczalna jest zmiana wysokości dobowej kary pieniężnej ustalonej decyzją ostateczną, nową decyzją wydaną na podstawie zmienionych przepisów prawnych, ale odnoszącą się do postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną.

Sentencja

stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji w przedmiocie dobowej kary pieniężnej za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu.

Uzasadnienie strona 1/2

Główny Inspektor Ochrony Środowiska decyzją z dnia 17 lipca 1996 r., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania Mariana S. - właściciela Zakładu Mięsnego w K., utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Ochrony środowiska w K. z dnia 6 maja 1996 r. ustalającą dobową karę pieniężną Zakładowi Mięsnemu w K. przy ul. S. począwszy od 26 lipca 1995 r. - za przekroczenie w porze nocnej dopuszczalnego poziomu hałasu przenikającego do środowiska. W uzasadnieniu podniesiono, że wyżej opisaną decyzją Wojewódzki Inspektor Ochrony środowiska wymierzył dobową karę pieniężną od 26 lipca 1995 r. Zakładowi Mięsnemu w K. za przekroczenie dopuszczalnej emisji hałasu określonej w decyzji Wojewody z dnia 28 grudnia 1994 r.

Decyzją z dnia 27 grudnia 1995 r. wymierzono dobowe kary pieniężne dla Zakładu Mięsnego w K. za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu począwszy od dnia 12 lipca 1995 r. Przekroczenie w porze nocnej wynosiło 8,5 dB w porównaniu z dopuszczalną emisją ustaloną w decyzji.

Decyzja z 27 grudnia 1995 r. została utrzymana w mocy przez Głównego Inspektora Ochrony środowiska decyzją odwoławczą z dnia 19 kwietnia 1996 r.

Ponieważ z dniem 26 lipca 1995 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. "w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych oraz czynników różnicujących wysokość kar pieniężnych" /Dz.U. nr 79 poz. 339/, Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska decyzją z 6 maja 1996 r. ustalił począwszy od 26 lipca 1995 r. Zakładowi Mięsnemu w K. dobową karę pieniężną za przekroczenie hałasu w porze nocnej niezgodnie z decyzją ustalającą dopuszczalną emisję hałasu.

Par. 13 wyżej wskazanego rozporządzenia Rady Ministrów stanowi bowiem, że gdy stwierdzone przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu nie ustało do dnia wejścia w życie rozporządzenia, ustala się nowy wymiar kary dobowej, stosując stawki kar w nim określone. Zaskarżona decyzja nie została wydana na podstawie nowych pomiarów hałasu, a jedynie jest decyzją ustalającą w oparciu o nowe stawki nowy wymiar dobowy kary pieniężnej orzeczonej decyzją Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 27 grudnia 1995 r.

Zarzuty podniesione w odwołaniu dotyczące lokalizacji punktu pomiarowego zostały szczegółowo wyjaśnione i omówione w decyzji Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 19 kwietnia 1996 r. - utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji z dnia 27 grudnia 1995 r.

Inne zarzuty dotyczą decyzji Wojewody o ustaleniu dopuszczalnej emisji hałasu dla zakładu mięsnego i nie podlegają ocenie w niniejszym postępowaniu.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska właściciel Zakładu Mięsnego Marian S. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji pierwszej instancji, zarzucając obrazę przepisów prawa, tj. art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, a także obrazę par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie ochrony środowiska przed hałasem i wibracjami /Dz.U. nr 24 poz. 90/. Zdaniem skarżącego, wymierzenie kary dobowej ostatnią decyzją nie jest zasadne, skoro decyzja nie wskazuje, czy rzeczywiście i w jakiej wysokości oraz w jakiej strefie nastąpiło przekroczenie dopuszczalnej emisji hałasu. Zakwestionował także decyzję Wojewody z dnia 29 grudnia 1994 r. o dopuszczalnej emisji hałasu - zarzucając jej nieprawidłowość, bowiem nie zawiera ona określenia stref ochronnych przed hałasem.

Strona 1/2