Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie przywrócenia stanu wody na gruncie
Tezy

Według art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne Dz.U. 1974 nr 38 poz. 230 ze zm./ decyzja organu administracji publicznej w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna.

Brak możliwości zaskarżenia decyzji w toku instancji jest równoznaczny z niedopuszczalnością odwołania z przyczyn przedmiotowych /art. 134 Kpa/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu (...) sprawy ze skargi Bożeny K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 3 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie przywrócenia stanu wody na gruncie - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 15 kwietnia 1999 r. wydaną przez Zastępcę Burmistrza Miasta W. nakazano Jerzemu K. przywrócenie w terminie do 31 lipca 1999 r. stanu wody na gruncie działki Nr 64 przez wykonanie odtworzenia trasy rowu B-12 przebiegającego przez tę działkę, a "zasypanego w wyniku warunkowego zezwolenia wydanego przez Urząd Miejski w W.".

Ustalono, że przeprowadzone oględziny we wsi M. wykazały podwyższenie poziomu wód gruntowych oraz istnienie zastoisk wodnych na działce S.K. Wynika to z braku odpływu wody z tych działek. Dlatego konieczne jest odtworzenie zasypanego rowu w sposób zapewniający swobodny odpływ wody. Zostało to potwierdzone w czasie rozprawy wodno-prawnej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania Jerzego K. decyzją z dnia 2 sierpnia 1999 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia przytoczył treść art. 50 ust. 1 i 2 oraz art. 36 ust. 3 pkt 1 Prawa wodnego ze wskazaniem wyroku Sądu Najwyższego dotyczącego obowiązku naprawienia szkody. Podkreślono również, że Naczelnik Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Urzędu Miejskiego pismem z dnia 20 stycznia 1995 r. /nie decyzją/ zezwolił Jerzemu K. na likwidację rowu przecinającego w poprzek działkę Nr 64 do przejścia ww. rowu na prawą stronę "pod warunkiem, że po stwierdzeniu radykalnego pogorszenia się warunków wodnych na tym terenie, zastrzega się możliwość ich poprawy poprzez ponowne odtworzenie rowu wzdłuż granicy działki". S.K. pismem z dnia 6 maja 1998 r. wystąpił o przywrócenie stanu wody na gruncie. Po stwierdzeniu radykalnego pogorszenia się warunków wodnych, organ administracji zobowiązany był na podstawie art. 50 ust. 2 Prawa wodnego uwzględnić to żądanie. Nie stwierdzono nieprawidłowości w przeprowadzonym przez organ I instancji, postępowaniu dowodowym.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego /w sprawie IV SA 1580/99/ Jerzy K. zarzuca wadliwe przeprowadzenie rozprawy, która powinna być odroczona. Stwierdza, że rozstrzygnięcia zawarte w decyzjach stanowią próbę ustanowienia służebności i naruszają stan jego posiadania. Nakazują wykonanie rowu będącego kanałem ściekowym dla potrzeb S.K., który odprowadza do gruntu nieoczyszczane ścieki. Nie ma dowodów wskazujących na zalewanie działki S.K. W toku postępowania zwracał uwagę, aby uwzględnić interesy drugiego współwłaściciela, którym jest jego żona Bożena K.

W swojej skardze /sprawa IV SA 1578/99/ Bożena K. zarzuca nie uwzględnienie w toku postępowania jej interesów, a jest współwłaścicielem działki Nr 64.

W odpowiedzi na skargi potwierdzono stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji z podkreśleniem, że Bożena K. mogła brać udział w rozprawie oraz że stwierdzono pogorszenie się warunków wodnych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Postanowieniem z dnia 7 września 2001 r. zarządzono połączenie sprawy IV SA 1580/99 ze sprawą IV SA 1578/99 celem łącznego rozpoznania i wydania orzeczenia. Wyrok dotyczy więc tych dwóch spraw.

Według art. 38 ust. 1 Prawa wodnego /ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ decyzja organu administracji publicznej w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie do stanu poprzedniego jest ostateczna. Strona w terminie trzydziestu dni od otrzymania decyzji może dochodzić swych roszczeń przed sądem. Ust. 2 art. 38 ma następujące brzmienie "w razie wydania przez sąd orzeczenia rozstrzygającego o roszczeniu, decyzja traci moc w części objętej orzeczeniem".

Strona 1/2